start
Door: Pietje
Blijf op de hoogte en volg Pietje
13 Februari 2016 | Filipijnen, Manilla
Ha allemaal,
Het werd nodig tijd om weer eens wat op het blog te zetten…..hier gaan we dan:
Op Palawan hebben we het erg naar onze zin gehad. Zeker toen we eenmaal in een fijn klein hotelletje zaten. Bart-Jaap had de pijp echt leeg: de luchtvervuiling van Manila speelde hem parten en dat leverde veel gehoest op. Gelukkig had hij veel leesvoer meegenomen dus dat was het probleem niet en Annet en ik zijn samen op pad gegaan naar de hoofdstad. Op gehaald per tricycle: het advies van de baliemedewerkster, om dat apparaat de hele morgen ter beschikking te hebben, hebben we opgevolgd. Dat was een goed idee: het museum met geschiedenis over de Philipijnen, de kathedraal (oef, heel katholiek maar dat was te verwachten)en Bakery Hill: een prachtige tuin waar kinderen (de happy few) kunnen spelen. Natuurlijk als laatste een winkel voor de toerist met hebbedingetjes waar Annet is geslaagd en ik voor onze meiden mooie oorbellen heb gekocht: donkergrijze parels. Dames dan weten jullie dit vast.
En dan de dag van “waar het allemaal om gaat”: gelukkig geen gehaast om het vliegtuig van Palawan naar Manila te pakken waar wij halverwege de middag aankwamen. Bart-Jaap en Annet moesten nog lang wachten om door te gaan naar Amsterdam. Eerst nog even naar de Starbucks samen en vervolgens een knuffel: was even lastig (partir c’est mourir un peu). Maar toen ik in de taxi richting mijn “gastgezin” zat was het gauw weer over. Mijn “gastvrouw” Rhona heb ik vorig jaar leren kennen in de periode Francis. Ze reed altijd als ik met de kleine man naar het ziekenhuis moest en we kunnen goed door 1 deur. Enorm gastvrij werd ik hier ontvangen: de ijskast was bomvol en ik moest maar pakken wat ik wilde, de was deed haar hulp wel. Eten zoekt iedereen maar uit. De ijskast is altijd vol . Zij at wanneer zij zin had en haar man ook: ze had haar hele leven samen met hem aan tafel gezeten toen de kinderen nog thuis waren en daar was ze wel klaar mee: ook een opvatting. Mijn kamer is fantastisch met een eigen douche en wc. Ik heb alle sleutels, kreeg instructies hoe of wat en dat vind ik wel fijn. Buiten ligt Honey, een Labrador van 6 die bijna door zijn benen zakt zo dik: er wordt nooit mee gewandeld en vanaf dag 2 loop ik voordat ik wegga en direct als ik thuis kom een stukje. We zijn maatjes.
Maandag jl. was de eerste dag…….Ik was ingeroosterd in de kelder met de kinderen onder 1 jaar. 1 vrijwilliger is met vacantie. Op dit moment zijn er 5 babies. Ik schrok wel van de beschadigde kinderen die er op dit moment zijn: kinderen die toch wel een heftig verleden hebben. 1 knulletje met brandwonden op zijn arm die bijt (?), 1 gevonden in de stortbak van de w.c en ga maar door. Maar zoals Annemarie zei vanmiddag, toen we even op de schommel zaten, ze laten de kinderen wel achter op een plaats waar ze gevonden kunnen worden en dat is tenminste nog wat.
Zoveel mogelijk probeer ik ze om en om mee te nemen naar buiten: altijd fijner in de “frisse” lucht waar ze naar de blaadjes en Joost mag weten wat nog meer kunnen kijken, dan in een kelder. Ze genieten daar van: het zijn net de dingen waar de caretakers niet aan toe komen. Bovendien is het ook niet helemaal hun cultuur. Van Wein heb ik een BABY BJ draagzak meegekregen die iedere dag toch wel een paar keer wordt gebruikt.
Ik heb het ritme helemaal weer te pakken en geniet. Gisterenmorgen lagen ze na hun morgenbad lekker te slapen en toen kwam de wijkverpleegster voor de kinderprikken: dat was me wat……alles wakker. Krijsen, snotterbellen, verdrietig zijn……alles kwam boven en het ritme waren ze de hele dag kwijt: Pfffff…. het was op mijn kamer ineens erg stil terwijl ik aan een drukke weg zit.
Alles is relatief, dat blijkt maar weer.
Liefs Pietje
PS. de laatste foto's van Palawan zijn door mijn fout niet in de computer beland en wel uit het fototoestel: mea culpa!
Het werd nodig tijd om weer eens wat op het blog te zetten…..hier gaan we dan:
Op Palawan hebben we het erg naar onze zin gehad. Zeker toen we eenmaal in een fijn klein hotelletje zaten. Bart-Jaap had de pijp echt leeg: de luchtvervuiling van Manila speelde hem parten en dat leverde veel gehoest op. Gelukkig had hij veel leesvoer meegenomen dus dat was het probleem niet en Annet en ik zijn samen op pad gegaan naar de hoofdstad. Op gehaald per tricycle: het advies van de baliemedewerkster, om dat apparaat de hele morgen ter beschikking te hebben, hebben we opgevolgd. Dat was een goed idee: het museum met geschiedenis over de Philipijnen, de kathedraal (oef, heel katholiek maar dat was te verwachten)en Bakery Hill: een prachtige tuin waar kinderen (de happy few) kunnen spelen. Natuurlijk als laatste een winkel voor de toerist met hebbedingetjes waar Annet is geslaagd en ik voor onze meiden mooie oorbellen heb gekocht: donkergrijze parels. Dames dan weten jullie dit vast.
En dan de dag van “waar het allemaal om gaat”: gelukkig geen gehaast om het vliegtuig van Palawan naar Manila te pakken waar wij halverwege de middag aankwamen. Bart-Jaap en Annet moesten nog lang wachten om door te gaan naar Amsterdam. Eerst nog even naar de Starbucks samen en vervolgens een knuffel: was even lastig (partir c’est mourir un peu). Maar toen ik in de taxi richting mijn “gastgezin” zat was het gauw weer over. Mijn “gastvrouw” Rhona heb ik vorig jaar leren kennen in de periode Francis. Ze reed altijd als ik met de kleine man naar het ziekenhuis moest en we kunnen goed door 1 deur. Enorm gastvrij werd ik hier ontvangen: de ijskast was bomvol en ik moest maar pakken wat ik wilde, de was deed haar hulp wel. Eten zoekt iedereen maar uit. De ijskast is altijd vol . Zij at wanneer zij zin had en haar man ook: ze had haar hele leven samen met hem aan tafel gezeten toen de kinderen nog thuis waren en daar was ze wel klaar mee: ook een opvatting. Mijn kamer is fantastisch met een eigen douche en wc. Ik heb alle sleutels, kreeg instructies hoe of wat en dat vind ik wel fijn. Buiten ligt Honey, een Labrador van 6 die bijna door zijn benen zakt zo dik: er wordt nooit mee gewandeld en vanaf dag 2 loop ik voordat ik wegga en direct als ik thuis kom een stukje. We zijn maatjes.
Maandag jl. was de eerste dag…….Ik was ingeroosterd in de kelder met de kinderen onder 1 jaar. 1 vrijwilliger is met vacantie. Op dit moment zijn er 5 babies. Ik schrok wel van de beschadigde kinderen die er op dit moment zijn: kinderen die toch wel een heftig verleden hebben. 1 knulletje met brandwonden op zijn arm die bijt (?), 1 gevonden in de stortbak van de w.c en ga maar door. Maar zoals Annemarie zei vanmiddag, toen we even op de schommel zaten, ze laten de kinderen wel achter op een plaats waar ze gevonden kunnen worden en dat is tenminste nog wat.
Zoveel mogelijk probeer ik ze om en om mee te nemen naar buiten: altijd fijner in de “frisse” lucht waar ze naar de blaadjes en Joost mag weten wat nog meer kunnen kijken, dan in een kelder. Ze genieten daar van: het zijn net de dingen waar de caretakers niet aan toe komen. Bovendien is het ook niet helemaal hun cultuur. Van Wein heb ik een BABY BJ draagzak meegekregen die iedere dag toch wel een paar keer wordt gebruikt.
Ik heb het ritme helemaal weer te pakken en geniet. Gisterenmorgen lagen ze na hun morgenbad lekker te slapen en toen kwam de wijkverpleegster voor de kinderprikken: dat was me wat……alles wakker. Krijsen, snotterbellen, verdrietig zijn……alles kwam boven en het ritme waren ze de hele dag kwijt: Pfffff…. het was op mijn kamer ineens erg stil terwijl ik aan een drukke weg zit.
Alles is relatief, dat blijkt maar weer.
Liefs Pietje
PS. de laatste foto's van Palawan zijn door mijn fout niet in de computer beland en wel uit het fototoestel: mea culpa!
-
13 Februari 2016 - 08:26
Marlon :
Wat heerlijk dat BJ nu weet waar je woont en werkt! Zo te horen hebben jullie ook nog heel wat van het land gezien. Je kamer klinkt als een plekje om tot rust te komen na alle hectiek van de kindjes. Zo te lezen zul je je niet vervelen en is er weer genoeg te doen. Liefs Marlon -
13 Februari 2016 - 13:08
BJ:
Geweldig zoals je het weer doet lieve. foto's nu eerst vastleggen voor je ze verwijdert he. -
13 Februari 2016 - 14:48
Carla Weijermars:
Hallo Pietje,
Leuk om je verslag weer je lezen,ik wens je een goede tijd en geniet er ook van met de fijne mensen om je heen Heel veel groeten van ons beiden.
Henk en Carla. -
14 Februari 2016 - 15:56
Fried:
Wat spannend allemaal weer om jouw verslag te lezen, terwijl ik heerlijk in de stoel zit en het buiten n.b. sneeuwt. Fijn dat je zo nodig bent, ik wens je nog een goede en dankbare tijd toe, liefs Fried -
14 Februari 2016 - 17:12
10:
Hey Pietertje
Fijn om weer wat belevenissen van je te mogen meemaken. De andere vond ik ook erg mooi, maar dat was toch meer een familie-aangelegenheid. Maar mooie reisverslagen hoor.
Natuurlijk jammer van de foto's maar je hebt het advies van BJ goed in je opgenomen zeker. Je neemt aan de ene kant afscheid van je geliefden en je gaat er weer volop tegenaan aan de andere kant.
Wat hebben ze het toch getroffen met jou. Onze doorzetter! De baby's komen tenminste buiten en de hond krijgt beweging. En 's avonds ga jij uitgeteld naar bed! Pfft meid. Je moet maar zo denken, dat je kracht krijgt voor iedere dag.
Heb je Francis en Angel nog gezien? En hoe is het met hen. En alle anderen.
Nou meid, we spreken elkaar weer. Wens je van harte Gods nabijheid en kracht en veel energie toe.
Liefs
10 -
14 Februari 2016 - 19:47
Olga:
Lieve Pietje,
Wat boffen de kleintjes toch met jou! Goed idee zo'n babydraagzak.
Geniet van alles wat je mag brengen en neem mee naar huis waar jij mee gevuld wordt!
Lieve groet Olga -
21 Februari 2016 - 11:31
Aafke Benes:
Lieve Pp, Wat een ervaring om weer op jouw plekje te zijn! Een weerzien,maar ook weer nieuwe ävonturen"en belevenissen in het vooruitzicht! Je zult ook wel kindjes missen,die inmiddels uit het huis weg zijn! Ik hoop dat je weer een heerlijk en bijzondere tijd hebt daar! Maud heeft inmiddels haar tweede dochter gekregen.Alles goed en ze heeft de naam Thirza gekregen! We zijn er allemaal heel blij mee en het is een zegen dat alles weer goed is verlopen en er weer zo'n mooi,gezond mensenkind bij ons is gekomen! Wat bijzonder dat je de eerste periode samen met BJ en je zus hebt meeggemaakt. Over drie weken ga ik naar Surinamme,waar Huyb alweer drie weken als radioloog zijn jaarlijkse 3 maandenperiode doormaakt. Kijken hoe het daar is en wat ik daar kan doen! Het ga je goed,veel blije momenten met alle kindjes en alles wat jij daar kunt doen, Liefs Aaf -
25 Februari 2016 - 09:54
Hen En Henny,:
Hallo Pietje,
Hoe is het met je? Af en toe horen we iets van Hans en Annemarie.
Is het druk in het kinderhuis? Hier is alles oké. Gisteren naar een centrale bijbelstudieavond geweest
met Henk de Ruiter. Er was een mooie opkomst. We wensen je nog een hele goede tijd bij al die kinderen.
Groetjes Han en Henny
-
25 Februari 2016 - 14:44
Korrie Regelink:
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
