Contrasten

Lieve allemaal,
Deze week veel gedaan: eigenlijk een rommelige week. Met de mensen waar ik bij in huis woon een dagje uit. Ze wilden mij dit aanbieden……… waar ik het aan verdiend heb weet ik niet maar dat hoeft ook niet: “This is your day” werd er gezegd. Wist slechts dat we naar Francis zouden gaan. Vervolgens zijn we naar de allergrootste Mall (Mall of Asia) van Azië geweest waar ik mocht kiezen waar we zouden lunchen. Koos de Koreaan, wetende dat zij er gek op zijn maar dat ging dus niet door. Daar wilden ze mij de laatste avond mee naar toe nemen dus een andere keuze gemaakt, op naar de Thai (Martin!) en het was errug lekker. Wat een contrast met de armoede! Het was giga mall: een soort klaverblad met wegen/rotondes er onder en de 4 klaverbladen erboven waren met elkaar verbonden. Met meer dan 400 restaurants en dan de winkels….: voelde me een behoorlijke provinciaal.
Vervolgens naar een soort “Grebbenberg”(10.000 omgekomen Amerikaanse soldaten) met een indrukwekkend monument middenin voor de 3000 niet geïdentificeerde militairen. Bijna identiek geplaatste kruizen.
Om 16.00 bij de TLC en kon daar nog net het afscheidsfeestje meemaken van Maia die door Hans en Annemarie is geadopteerd.
Vrijdag was het de laatste schooldag van de kleintjes tot een jaar of 8. De kinderen van de TLC zagen er weer tip/top uit in zwart/wit, dasje voor en de meisjes in een soort H. communiejurk. De verkleedkist is kennelijk goed gevuld met kleding voor alle soorten festijnen en alle maten. Het was heel ceremonieel: marsmuziek, en als hun naam werd omgeroepen mochten ze binnen SCHREDEN: schattig, er was echt geoefend. Vervolgens werd er de ene na de andere prijs uitgereikt: voor de liefste, de vriendelijkste, de beste in rekenen of taal, de trouwste, de sterkste, de dapperste, de stoerste, de lenigste….allemaal dezelfde prijzen maar ze hadden het niet in de gaten, bijna hilarisch: alle 14 kindertjes, behangen met lintjes kunnen voldaan terugkijken op een mooie dag. Daarna een maaltijd voor alle belangstellenden.
Vrijdag kwam de Oma van 2 jochies in de TLC. Ze komt iedere maand, heel trouw. Had op haar 80ste 2 uur lang in de hitte gereisd: heel schattig had ze 2 gekookte eitjes, reeds gepeld, bij zich die meteen na binnenkomst werden gevoerd. Ze was zo blij: heeft tegen mij aan gekletst maar kreeg niet de kans te zeggen dat ik haar niet begreep. Heb maar belangstellend geluisterd en geknikt en kennelijk is dat goed gelukt want ze ging maar door en door en had het niet eens in de gaten. Dochter leeft op straat, vader is ook foetsie maar Oma mist ze en heeft alles voor ze over om ze te zien: snap ik helemaal: uiteindelijk ben ik zo langzamerhand wel ervaringsdeskundige dus weet ik heel goed wat er in haar koppie omgaat en wat ze voelt! Zo meteen worden ze nog geadopteerd in Finland en ziet ze haar kleinkinderen nooit weer: vreselijk voor haar. Gelukkig hebben de kleinkinderen dan de foto’s later want die worden in overvloed gemaakt!
Gisterenmiddag bij Hans en Annemarie geluncht om afscheid te nemen: het gaat goed met de hele familie en ook, naar omstandigheden, met de 2 geadopteerde kleintjes: het kost tijd en de nachten verlopen nog niet rimpelloos. Ze ogen wel heel tevreden en keken maar wat blij uit de oogjes.
Wat mij verder is overkomen is……: Vanmorgen met de trike om 6.00 weg om naar het verzamelpunt voor de dienst in Manila te gaan. Was expres vroeg omdat ik niet wist hoe het met de trikes zat. Komt er uit de verte een trike aan en stopt om vervolgens om te keren en aanstalten te maken mij weg te brengen: vond het wel een beetje raar en bovendien had hij ook geen nummer aan zijn trike. Even goed gesnoven, rook geen alcohol, en ben dus maar ingestapt ondanks dat ik het een vreemde man vond. Nou, dat heb ik geweten: hij was zo stoned als wat. Reed met een bloedvaart de berg af en dacht dat mijn laatste uur geslagen had. Focuste zich enorm op de witte streep en toen er een tegenligger aankwam zwiepte hij naar rechts en dacht ik dat we zo tegen de berg zouden rijden: vreselijk. Hij reed zoooo hard! Heb jaren geleden mij eens door een oude bekende laten verleiden achterop zo’n buikschuiver mee te rijden door de Slotlaan in Zeist: dat was ook zo eng maar gelukkig had ik toen wel een helm op. Daar had de “chauffeur” toen in ieder geval voor gezorgd wetende wat mij boven het hoofd hing!
Tsja, en dan begint de laatste week: dacht er nog 2 te hebben maar dat valt dus tegen.
Ga nog lekker genieten deze week, te veel leuke dingen om met de kids nog te ondernemen: natuurlijk spannend hoe het woensdag met het been van Angel zal gaan.
Wordt vervolgd dus!
xxPP
P.S. Kreeg via Hans en Annmarie post: wat kan je daar blij mee zijn!
xxPP

Dag kleinkindertjes,
Jeetje wat leuk dat ik een kaart heb gekregen. Gisteren was ik bij Hans en Annemarie en vandaag kreeg ik de mail met een copie van de kaarten. Allemaal heel erg bedankt hiervoor: ik mis jullie ook heeeel erg hoor. Nog een week en dan zien we elkaar, he?
Eerst nog even met Pasen de boel bij Opa onveilig maken en het kippenhok plunderen. Misschien kunnen jullie weer op de grasmachine rijden, dat zou leuk zijn?
Knuffel, deze keer een hele dikke, Oma