Terugblik 2018
Door: Pietje
Blijf op de hoogte en volg Pietje
24 Maart 2018 | Filipijnen, Manilla
Ha Allemaal,
De week van vertrek begint naderbij te komen: wat zijn die twee maanden omgevlogen!
Inmiddels heb ik de laatste spulletjes een goede bestemming gegeven. Ze weten nu zelfs wie Dick Bruna is waarvan ik een paar nieuwe shirtjes had meegenomen (foto), met dank aan de gever: wat waren ze trots. Gauw “gegoogled” door iedereen: de man zou eens moeten weten!
Hoe meer ik hier ben hoe meer ik toch wel heel duidelijk zie hoe enorm verschillend onze twee culturen zijn en dat is leuk om te zien. Geleidelijk aan lopen de temperaturen op en ik vond het tijd voor een badje maar niemand wist waar dat ding was. Uiteindelijk naar de winkel voor een opblaas bad en wat hebben ze een plezier! De eerste paar dagen mocht er om voor mij onbegrijpelijke redenen niet worden geplonsd. Uiteindelijk werd het me duidelijk dat de sibling die naar Amerika gaat nog naar de ambassade moest voor een medische check. Tsja, stel dat dat niet kan door gaan omdat je kou vat: wij snappen niet dat je kou kan vatten als het 38 gr. is …… Een baby die zo snotterig en jengelig was dat ik er even mee uit wilde (37.7 gr koorts) maar joh, dat kon niet, hij had koorts oke maar met 37.7 gr. buiten zag ik er geen kwaad in …. altijd beter dan in een vochtige kelder, dacht ik. Of een mooie rubberen bal die lek is: iedereen weet het, kijkt er naar maar er gebeurt niets. De basketbal ring die er vorig jaar was opgehangen was ook gesneuveld. Had ook geen topkwaliteit gekocht maar jammer was het wel want ze speelden er graag mee. Nu dus een “echte” gekocht en hopen dat die het overleeft. Met de bal ben ik naar een mannetje gegaan die ook brommers repareert: als hij een band kan opblazen kan dat toch met een bal ook: gelukt….kosten…5 pesos ONLY FOR YOU antwoordde hij. Het is hier toch wel een beetje de mentaliteit die Bart-Jaap en ik ook altijd hebben ervaren tijdens onze jarenlange bezoeken naar ziekenhuizen in Roemenië en de Oekraïne: toch enigszins passief, kapot is kapot: afwachten dan maar. Ondertussen kreunen en steunen maar geen schouders er onder. Allebei de landen hebben een dictator gehad die daar zeker zijn sporen heeft nagelaten: mensen hebben afgeleerd zelf te denken en alleen maar te doen wat je wordt opgedragen. Het zal, denk ik, wel minstens twee generaties duren voordat dat veranderd zal zijn!
Inmiddels ook weer de nodige “uitjes” naar ziekenhuizen gehad. Ik kan er nooit een status ontdekken. Voor dezelfde baby iedere keer een ander velletje papier en andere dokter: en ….. je gaat altijd met een receptje naar huis! De laatste keer gingen we terug per trike: baby in de draagzak. Flink gassen om de heuvel op te komen, en opeens begint dat ding zo giga te slingeren dat ik bang was dat we zouden kantelen ….. we tolden over de weg: een klapband. Gek dat er dan een mechaniek in je zit om je armen ter bescherming om hem heen te leggen. Uitgestapt en het laatste stuk maar gelopen ….. ook weer overleefd. Hoop ook dat de kleintjes nu uitgeziekt zijn: alles is wel aan bod geweest tot darmamoebiasis aan toe!
Eergisteren stopte iemand zout tussen de teentjes van een baby die 39.2 koorts had en deed er meteen een sokje over. Dat schijnt de koorts tegen te gaan. Men was heel verbaasd dat ik DAT niet wist. Gisteren was de koorts 39.1 …….. soms is dan niets zeggen maar beter.
De dames hadden onthouden dat ik een vis liefhebber ben: iedere middag ligt er een gebakken vis in alle soorten en maten op een schoteltje naast mijn eten ……. lief natuurlijk! Vanmorgen werd me gevraagd of ik van melkvis hield …… nooit van gehoord eigenlijk. Ik denk dat dat de laatste dag op het menu komt. Maar oh, wat kan je na al die weken dan verlangen naar een gehaktbal.
I.d.d. Inmiddels is de laatste dag geweest en wat was het weer een feest: de melkvis was ook aanwezig …. er was echt werk van gemaakt. Slinger opgehangen, tafelkleed van bananenbladeren en de rijst ging hupsakee, uit de pan op het “tafelkleed” (foto). Eten met je vingers: zag de bui al hangen dus bedankte voor een bord …. gewoon mee doen en me niet laten kennen. De rijst drukken ze aan totdat het een klont wordt en dan eten. Vis … alles met je vingers, daarna vouw je de resten in de bananenbladeren en hups in de vuilnisbak nadat eerst alle visresten er uit zijn gevist voor de kat waarvan iedereen er wel minstens één heeft. Wel praktisch en zeker milieu vriendelijk.
Goed, inmiddels weer met beide benen op de grond.
Koffer is open om er geleidelijk aan weer het één en ander in te stoppen en volgende week weer naar huis te gaan.
Dank aan iedereen die Bart-Jaap zo gezellig heeft gebeld, bezocht of ontvangen. Twee maanden zijn best wel een hele tijd maar hij heeft het allemaal prima gedaan. Denk ik ook aan de bijna traditionele Indische maaltijd die hij voor de kids/kleinkids weer in elkaar heeft geflanst: echt super! Zelfs de dames hier vinden hem “top” en kwamen met een cadeautje (foto’s) voor hem, wat lief!
Nog een keer naar TLC??? Zeg nooit “nooit” ……… maar ik wacht af wat 2019 mij gaat brengen ….
xxPP
De week van vertrek begint naderbij te komen: wat zijn die twee maanden omgevlogen!
Inmiddels heb ik de laatste spulletjes een goede bestemming gegeven. Ze weten nu zelfs wie Dick Bruna is waarvan ik een paar nieuwe shirtjes had meegenomen (foto), met dank aan de gever: wat waren ze trots. Gauw “gegoogled” door iedereen: de man zou eens moeten weten!
Hoe meer ik hier ben hoe meer ik toch wel heel duidelijk zie hoe enorm verschillend onze twee culturen zijn en dat is leuk om te zien. Geleidelijk aan lopen de temperaturen op en ik vond het tijd voor een badje maar niemand wist waar dat ding was. Uiteindelijk naar de winkel voor een opblaas bad en wat hebben ze een plezier! De eerste paar dagen mocht er om voor mij onbegrijpelijke redenen niet worden geplonsd. Uiteindelijk werd het me duidelijk dat de sibling die naar Amerika gaat nog naar de ambassade moest voor een medische check. Tsja, stel dat dat niet kan door gaan omdat je kou vat: wij snappen niet dat je kou kan vatten als het 38 gr. is …… Een baby die zo snotterig en jengelig was dat ik er even mee uit wilde (37.7 gr koorts) maar joh, dat kon niet, hij had koorts oke maar met 37.7 gr. buiten zag ik er geen kwaad in …. altijd beter dan in een vochtige kelder, dacht ik. Of een mooie rubberen bal die lek is: iedereen weet het, kijkt er naar maar er gebeurt niets. De basketbal ring die er vorig jaar was opgehangen was ook gesneuveld. Had ook geen topkwaliteit gekocht maar jammer was het wel want ze speelden er graag mee. Nu dus een “echte” gekocht en hopen dat die het overleeft. Met de bal ben ik naar een mannetje gegaan die ook brommers repareert: als hij een band kan opblazen kan dat toch met een bal ook: gelukt….kosten…5 pesos ONLY FOR YOU antwoordde hij. Het is hier toch wel een beetje de mentaliteit die Bart-Jaap en ik ook altijd hebben ervaren tijdens onze jarenlange bezoeken naar ziekenhuizen in Roemenië en de Oekraïne: toch enigszins passief, kapot is kapot: afwachten dan maar. Ondertussen kreunen en steunen maar geen schouders er onder. Allebei de landen hebben een dictator gehad die daar zeker zijn sporen heeft nagelaten: mensen hebben afgeleerd zelf te denken en alleen maar te doen wat je wordt opgedragen. Het zal, denk ik, wel minstens twee generaties duren voordat dat veranderd zal zijn!
Inmiddels ook weer de nodige “uitjes” naar ziekenhuizen gehad. Ik kan er nooit een status ontdekken. Voor dezelfde baby iedere keer een ander velletje papier en andere dokter: en ….. je gaat altijd met een receptje naar huis! De laatste keer gingen we terug per trike: baby in de draagzak. Flink gassen om de heuvel op te komen, en opeens begint dat ding zo giga te slingeren dat ik bang was dat we zouden kantelen ….. we tolden over de weg: een klapband. Gek dat er dan een mechaniek in je zit om je armen ter bescherming om hem heen te leggen. Uitgestapt en het laatste stuk maar gelopen ….. ook weer overleefd. Hoop ook dat de kleintjes nu uitgeziekt zijn: alles is wel aan bod geweest tot darmamoebiasis aan toe!
Eergisteren stopte iemand zout tussen de teentjes van een baby die 39.2 koorts had en deed er meteen een sokje over. Dat schijnt de koorts tegen te gaan. Men was heel verbaasd dat ik DAT niet wist. Gisteren was de koorts 39.1 …….. soms is dan niets zeggen maar beter.
De dames hadden onthouden dat ik een vis liefhebber ben: iedere middag ligt er een gebakken vis in alle soorten en maten op een schoteltje naast mijn eten ……. lief natuurlijk! Vanmorgen werd me gevraagd of ik van melkvis hield …… nooit van gehoord eigenlijk. Ik denk dat dat de laatste dag op het menu komt. Maar oh, wat kan je na al die weken dan verlangen naar een gehaktbal.
I.d.d. Inmiddels is de laatste dag geweest en wat was het weer een feest: de melkvis was ook aanwezig …. er was echt werk van gemaakt. Slinger opgehangen, tafelkleed van bananenbladeren en de rijst ging hupsakee, uit de pan op het “tafelkleed” (foto). Eten met je vingers: zag de bui al hangen dus bedankte voor een bord …. gewoon mee doen en me niet laten kennen. De rijst drukken ze aan totdat het een klont wordt en dan eten. Vis … alles met je vingers, daarna vouw je de resten in de bananenbladeren en hups in de vuilnisbak nadat eerst alle visresten er uit zijn gevist voor de kat waarvan iedereen er wel minstens één heeft. Wel praktisch en zeker milieu vriendelijk.
Goed, inmiddels weer met beide benen op de grond.
Koffer is open om er geleidelijk aan weer het één en ander in te stoppen en volgende week weer naar huis te gaan.
Dank aan iedereen die Bart-Jaap zo gezellig heeft gebeld, bezocht of ontvangen. Twee maanden zijn best wel een hele tijd maar hij heeft het allemaal prima gedaan. Denk ik ook aan de bijna traditionele Indische maaltijd die hij voor de kids/kleinkids weer in elkaar heeft geflanst: echt super! Zelfs de dames hier vinden hem “top” en kwamen met een cadeautje (foto’s) voor hem, wat lief!
Nog een keer naar TLC??? Zeg nooit “nooit” ……… maar ik wacht af wat 2019 mij gaat brengen ….
xxPP
-
24 Maart 2018 - 12:11
BJ:
Met jou erbij blijft er leven in de brouwerij. maar toch ook wel fijn dat je weer naar hier komt. Love BJ -
24 Maart 2018 - 12:52
Pietje Pull Ter Gunne:
Leuk verslag weer Sis! Toch wel blij dat je taak weer is volbracht? Verheug me op je terugkeer. Kunnen we weer telefonisch koffiedrinken. En zo. En samen een keertje melkvis eten? Wil ik ook wel eens proberen. -
24 Maart 2018 - 16:30
Hansje :
Hai Piet
Wat een leuk verslag!
Ja je zal je straks hier weer flink moeten omschakelen! Eerst maar eens fijn niets doen!
En je winterkleren weer aan!
Ik wens je nog een paar fijne dagen daar en een hele goede terugreis! -
24 Maart 2018 - 20:57
Lotte:
Jeetje, wat is de tijd snel gegaan!!! Geniet nog even van de laatste dagen! Hoop dat je ook een goede terugreis zult hebben! -
24 Maart 2018 - 21:11
Mirjam:
Pietje, wat een lgezellig verslag, zie het helemaal voor me. Veel plezier met de laatste loodjes en goede terugreis. Enne, ik wil die melkvis ook wel graag proeven, Mirjam -
24 Maart 2018 - 21:11
Mirjam:
Pietje, wat een lgezellig verslag, zie het helemaal voor me. Veel plezier met de laatste loodjes en goede terugreis. Enne, ik wil die melkvis ook wel graag proeven, Mirjam -
24 Maart 2018 - 22:33
Marlon:
Leuk om je verslag te lezen! Wat is de tijd snel gegaan en wat heb je weer fantastisch werk verzet. Heel veel succes met de laatste dagen en een goede reis terug naar Nederland lieve groeten van Marlon -
24 Maart 2018 - 22:58
Else:
Volgende week weer "op" Zelhem. Even wennen aan de kou, de honden, Bartjaap en de vele telefoontjes. Dank voor je boeiende verslagen van een ander leven in een ander werelddeel met een andere cultuur. Leerzaam voor de thuisblijvers. Goeie terugreis, mooie thuiskomst!! -
25 Maart 2018 - 09:05
Anne:
Je hebt schrijverstalent!
Liefs Anne -
25 Maart 2018 - 10:42
Els Van Der Heijden-Offermans:
Lieve Pietje,
Levendig verslag hoor! Je ziet het voor je..wat een overgang van cultuur ,zoals je zegt.
Een voorspoedige terugreis en hoop je in dit jaar te spreken,lieve groeten van Els en
herstellende Karel. -
26 Maart 2018 - 10:41
Ela Van Den Hout:
Lieve Pietje, bedankt voor al je informatieve verslagen. Fijn om te horen wat je allemaal meegemaakt hebt. Nu binnenkort afscheid nemen daar, de terugreis, en weer wennen hier. Goede reis en we zien je graag terug op de Keppelse,
Ela
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
