Oef
Door: Pietje
Blijf op de hoogte en volg Pietje
19 Februari 2018 | Filipijnen, Manilla
Dag Allemaal,
Voor dat ik een paar dagen naar Indonesië ga om familie te ontmoeten die ik nog nooit heb ontmoet, nog even een update over het leven hier.
Elisabeth is goed aangekomen: het was 4 uur in een auto hobbelen over slechte wegen en veel files maar wat van ver komt is goed en dat was het ook! Eerst maar eens over de reis: Elisabeth zag er uit alsof ze naar een feestje ging (foto 1). Op zo’n moment wordt er echt alles uit de kast getrokken om er iets leuks van te maken: strikjes in haar haar, leuke kleertjes aan enz. Als je dan zo in de auto zit en de gesprekken beginnen te komen hoor je dingen die je niet hoort als je met tig mensen om je heen in het TLC zit. De geschiedenis van Elisabeth: door haar vader weggehaald bij de moeder en naar een priester gebracht die haar bij een familie heeft ondergebracht, waarna ze nog 2 x is door gesluisd. Vandaar is ze naar een overheidsinstelling gebracht, toen naar een ziekenhuis om vervolgens via het Maatschappelijk Werk in het kindertehuis te belanden. Dan heb je met je nog geen 1 ½ jaar toch wel heel wat “meters” gemaakt. Waar ze nu is (The chosen children village, foto 2), is het bijna niet Philipijns: gesticht jaren geleden door Amerikanen: ruim van opzet (fysiotherapie ruimten, zwembad voor therapie, bezigheidstherapie, onderwijs). Het is een ( geestelijk/lichamelijk) gehandicapten instituut met alles er op en er aan, maar ook een adoptiecentrum. Elisabeth blijft op de adoptielijst staan omdat toch nog de mogelijkheid bestaat dat ouders kiezen voor een gehandicapt kind. Ze is er nu heen gegaan omdat, mocht adoptie niet lukken, ze dan kan blijven en niet op latere leeftijd van het TLC naar dit centrum hoeft. Er is zelfs een kapel waar voor het orgel een langwerpige zware bak staat waarin de as van de overleden kinderen in kan (foto 3)… ’t Is goed zo!
Verder stond er een dag later een echtpaar op de stoep met een baby die er al eerder 2 maanden heeft vertoeft maar nu definitief is afgestaan. Moeder heeft een nieuwe vriend en vader moest kiezen tussen een baan, dus brood op de plank, of de baby. Tsjonge, wat voel je je dan machteloos: je staat er bij (toevallig) , je kijkt er naar en je kunt niets doen. Baby was al in de “babykamer” en toen de toch wel huilende moeder nog even een laatste knuffel kwam brengen (ik gaf hem net de fles) heb ik hem maar aan haar gegeven en ging even weg ( zo discreet als ik ben) en botste in het gangetje tegen een vader aan die volledig over zijn toeren was. Pppfffff dat was wel heftig. De baby hoestte veel dus gisteren naar de dokter: afspraak was gemaakt op Valentijnsdag maar bij aankomst was er een briefje op de deur geplakt dat er geen kinderarts was. Na veel heisa was er uiteindelijk toch een kinderarts en hij zou een pneumonie hebben waarvoor we met medicijnen naar huis zijn gegaan. Gaat nu goed en groeit ook goed.
Valentijnsdag: bijna de traditie dat ik trakteer op ijs (merk: Double Dutch) met een berg hagelslag (uit Holland) er over heen…. helemaal het einde! De rest gaat op een witte boterham met roomboter. Nu de temperaturen toch wel erg oplopen, was ik best wel trots dat ik met flinke pas de berg op kon lopen zodat het ijs en de roomboter niet konden smelten!!!!! Inmiddels loop het tegen de 40 gr.
Verder zijn de koffers nu leeg: de actie “rompertjes” heeft totaal 60 stuks opgeleverd. De a.s. moeders moeten voor de bevalling in het kraamkliniekje naast de TLC een paar modules doen. De angel zit er in dat er 1 module anticonceptie bij zit: niet geheel overbodig toen ik hoorde dat de GEMIDDELDE leeftijd 15 jaar is voor een eerste kind. Bij afronding van dit examen krijgen ze een kraampakketje met o.a. een rompertje maar die hele kleine “onesies” zijn hier moeilijk te krijgen en wederom geldt natuurlijk dat wat van ver komt goed is.
Ook de T shirts van Medifit (foto 4) hebben hun doel bereikt: dat was geen probleem. Denk alleen niet dat Medifit er enige klandizie aan over houdt… ze waren nieuw en wat er dan ook op staat is niet relevant: bovendien… het komt weer van ver!
Zo, dat was het weer, inmiddels met flinke griep in bed: Rhonda begon zaterdag en zondagavond ik. Gek, met bijna 40 gr. en dan koorts, dan weet je niet of het van jou of van de temperaturen buiten komt. Ben nu volgestopt met gesneden gember: we zullen het zien. Maar ….. alles komt weer goed!
Alle goeds, xxPP
Voor dat ik een paar dagen naar Indonesië ga om familie te ontmoeten die ik nog nooit heb ontmoet, nog even een update over het leven hier.
Elisabeth is goed aangekomen: het was 4 uur in een auto hobbelen over slechte wegen en veel files maar wat van ver komt is goed en dat was het ook! Eerst maar eens over de reis: Elisabeth zag er uit alsof ze naar een feestje ging (foto 1). Op zo’n moment wordt er echt alles uit de kast getrokken om er iets leuks van te maken: strikjes in haar haar, leuke kleertjes aan enz. Als je dan zo in de auto zit en de gesprekken beginnen te komen hoor je dingen die je niet hoort als je met tig mensen om je heen in het TLC zit. De geschiedenis van Elisabeth: door haar vader weggehaald bij de moeder en naar een priester gebracht die haar bij een familie heeft ondergebracht, waarna ze nog 2 x is door gesluisd. Vandaar is ze naar een overheidsinstelling gebracht, toen naar een ziekenhuis om vervolgens via het Maatschappelijk Werk in het kindertehuis te belanden. Dan heb je met je nog geen 1 ½ jaar toch wel heel wat “meters” gemaakt. Waar ze nu is (The chosen children village, foto 2), is het bijna niet Philipijns: gesticht jaren geleden door Amerikanen: ruim van opzet (fysiotherapie ruimten, zwembad voor therapie, bezigheidstherapie, onderwijs). Het is een ( geestelijk/lichamelijk) gehandicapten instituut met alles er op en er aan, maar ook een adoptiecentrum. Elisabeth blijft op de adoptielijst staan omdat toch nog de mogelijkheid bestaat dat ouders kiezen voor een gehandicapt kind. Ze is er nu heen gegaan omdat, mocht adoptie niet lukken, ze dan kan blijven en niet op latere leeftijd van het TLC naar dit centrum hoeft. Er is zelfs een kapel waar voor het orgel een langwerpige zware bak staat waarin de as van de overleden kinderen in kan (foto 3)… ’t Is goed zo!
Verder stond er een dag later een echtpaar op de stoep met een baby die er al eerder 2 maanden heeft vertoeft maar nu definitief is afgestaan. Moeder heeft een nieuwe vriend en vader moest kiezen tussen een baan, dus brood op de plank, of de baby. Tsjonge, wat voel je je dan machteloos: je staat er bij (toevallig) , je kijkt er naar en je kunt niets doen. Baby was al in de “babykamer” en toen de toch wel huilende moeder nog even een laatste knuffel kwam brengen (ik gaf hem net de fles) heb ik hem maar aan haar gegeven en ging even weg ( zo discreet als ik ben) en botste in het gangetje tegen een vader aan die volledig over zijn toeren was. Pppfffff dat was wel heftig. De baby hoestte veel dus gisteren naar de dokter: afspraak was gemaakt op Valentijnsdag maar bij aankomst was er een briefje op de deur geplakt dat er geen kinderarts was. Na veel heisa was er uiteindelijk toch een kinderarts en hij zou een pneumonie hebben waarvoor we met medicijnen naar huis zijn gegaan. Gaat nu goed en groeit ook goed.
Valentijnsdag: bijna de traditie dat ik trakteer op ijs (merk: Double Dutch) met een berg hagelslag (uit Holland) er over heen…. helemaal het einde! De rest gaat op een witte boterham met roomboter. Nu de temperaturen toch wel erg oplopen, was ik best wel trots dat ik met flinke pas de berg op kon lopen zodat het ijs en de roomboter niet konden smelten!!!!! Inmiddels loop het tegen de 40 gr.
Verder zijn de koffers nu leeg: de actie “rompertjes” heeft totaal 60 stuks opgeleverd. De a.s. moeders moeten voor de bevalling in het kraamkliniekje naast de TLC een paar modules doen. De angel zit er in dat er 1 module anticonceptie bij zit: niet geheel overbodig toen ik hoorde dat de GEMIDDELDE leeftijd 15 jaar is voor een eerste kind. Bij afronding van dit examen krijgen ze een kraampakketje met o.a. een rompertje maar die hele kleine “onesies” zijn hier moeilijk te krijgen en wederom geldt natuurlijk dat wat van ver komt goed is.
Ook de T shirts van Medifit (foto 4) hebben hun doel bereikt: dat was geen probleem. Denk alleen niet dat Medifit er enige klandizie aan over houdt… ze waren nieuw en wat er dan ook op staat is niet relevant: bovendien… het komt weer van ver!
Zo, dat was het weer, inmiddels met flinke griep in bed: Rhonda begon zaterdag en zondagavond ik. Gek, met bijna 40 gr. en dan koorts, dan weet je niet of het van jou of van de temperaturen buiten komt. Ben nu volgestopt met gesneden gember: we zullen het zien. Maar ….. alles komt weer goed!
Alle goeds, xxPP
-
19 Februari 2018 - 11:02
Jenny Veenink:
Opnieuw met interesse jouw reisverslag gelezen. Ik wens jou van harte beterschap van de griep!
Veel plezier in Indonesië en ook natuurlijk op de plek waar je verblijft. -
19 Februari 2018 - 12:16
Els Leijdeckers:
Lieve Pietje,
Wat maak je weer veel mee. Heel veell sterkte en Gods onmisbare zegen toegewenst. Ook een fijne tijd bij je onbekende familie!!
we denken aan je. Nog een goede tijd en sterkte bij alles.
Liefs, Els -
19 Februari 2018 - 12:35
Monique:
Hoi Pietje,
Beterschap. Wat een verhalen toch weer. En wat confronterend. Goed dat je weer daar bent, en dat de spulletjes zo goed ingezet worden. Groetjes Monique. -
19 Februari 2018 - 18:10
Anne Horjus:
Tragisch! Wat maken die kinderen wat mee, ook hier trouwens!
Fijn dat je er bent en iets kunt betekenen.
In ieder geval beterschap! Yme en Bart- Jaap hebben het samen heel gezellig gehad. -
19 Februari 2018 - 18:35
Sjaantje:
Lieve Piet,
Mooi weer dat je doet wat je doet... ik wens je beterschap met het griepvirus, daar moet je deze keer niet te licht over denken.
Bijzondere tijd wens ik je weer daar in de philipijnen...
Liefs, Sjaantje -
19 Februari 2018 - 19:45
Hannsje:
Nu maar gauw weer opknappen zodat je reis door kan gaan!
40 gr. Ja dat is wel heel erg warm!
Wat een lief toetje heeft Elisabeth, ik denk dat iedereen haar lief vindt! Wat moeten die kinderen al een boel meemaken! Moest niet mogen!
Geniet van al je eigen goede dingen!
Liefs Hansje
-
19 Februari 2018 - 20:14
Marlon :
Wat maak je veel mee Pietje; heel heftig hoor. Fijn dat je zoveel kunt betekenen voor deze kids. Beterschap en heel plezier met je familiebezoek lieve groeten Marlon -
20 Februari 2018 - 08:46
Nel Van Der Gaauw:
Lieve zielige Pietje, Dank voor je verslag en nog zo'n lange ook. Wat een gebroken wereld en wat een verdriet in die jonge levens. Fijn dat jij je licht mag laten schijnen in handel en wandel.
Jijj doet daar dus ook gewoon mee met de griepvirus, die hier in Nederland ook actief was! Lieverd, van harte beterschap,ziek echt goed uit hoor, des te eerder ben je er vanaf. dag lieve ,is, een dikke kus, Nel -
22 Februari 2018 - 19:28
Thera Smitt:
Wat een indringend verhaal, fijn dat je dat doet en er voor ze bent!! Beterschap gewenst en hartelijke groeten aan de familie :) -
25 Februari 2018 - 11:13
BJ:
Pietro
Inmiddels heelhuids op Indonesisch grondgebied: ben trots op je dat je dit allemaal doet. -
25 Februari 2018 - 16:17
Lotte:
Wat een heftige dingen maak je daar toch weer mee! Verschrikkeijk dat de ouders het babytje af moesten staan! Wel fijn dat je er bent om ze te ondersteunen en om ook leuke dingen met ze te kunnen doen, wat 1op1 contact met de kids... Ben benieuwd hoe het is om je familie te zien! -
25 Februari 2018 - 19:28
Weina:
Lieve oma,
Hoe is het nu met de kleine Elisabeth? En met jou en de verkoudheid? Misschien nu even bijkomen in Indonesië?
Bij terugkomst nog een paar wkn bij de kindjes, om ze warmte en liefde te geven voor je weer naar huis komt. Liefs Nanne en Weina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
