nu nog vakantie
Door: BJ
Blijf op de hoogte en volg Pietje
26 Januari 2016 | Filipijnen, Manilla
Het weerzien.
Indrukwekkend hoe Piet werd ontvangen door de Expats maar vooral door de locale caretakers. Het straalde uit dat er vreugde was om haar weer te zien. En dat deed mij dan weer goed, ze heeft de goede beslissing genomen om terug te gaan.
Maar voor de chronologie: gisteren was de dag van de kennismaking met Manilla, een 17 miljoen + inwoners tellende stad. Ter vergelijking: New York incl. suburbs 20 miljoen, Het openbaar vervoer is voornamelijk in handen van particulieren die een Jeepney bezitten. Een Jeepney kun je het best beschrijven als een militaire één tonner die verlengd is tot min. 6 meter en waarin altijd meer mensen kunnen dan aangegeven!!! Aangedreven door een dieselmotor die op zijn minst een miljoen kilometer achter de rug heeft en nog nooit gehoord heeft van roetmetingen laat staan van een roetfilter. Al deze uitlaatgassen slaan mij op de bronchiën. En dan was het nog maar een zondag.
De Starbucks alhier kent geen espresso doppio decaffinato! De kerk-lobby wel gewone koffie en veel koekjes. Uiterst interessante preek (over de zeven schalen in Openbaringen), gehoord in een dienst die het midden houdt tussen katholieke invloeden, veel kruisen en veel Jesus echter zonder Maria, Anglicaanse invloeden, een koor met keurige lange pijen waarop alweer een kruis, baptistisch liedgebruik met veel “joy”, en een vrijzinnige preek waar de voorganger zijn eigen mening duidelijk maakte. Voorwaar een aangename mengelmoes (wel ruim 500 aanwezigen).
Daarna voor mij weer Starbucks en de dames naar de markt, logisch toch? Piet komt natuurlijk te midden van 17 miljoen Malinezen iemand tegen die ze kent! Vervolgens een prepaid telefoonkaartje gekocht die met veel inspanning is geïnstalleerd. Pietje is haar sim -en pukcode kwijt dus dat toestel is even buiten beeld. Ze is dus nu ook in Manila lokaal te bereiken.
Heden om vijf uur op. Om half zes taxi stond klaar voor de hele dag. We hadden verwacht een drie uur durende reis naar Tay-tay te maken maar ondanks voornamelijk filewerk, waren we na ruim een uur reeds ter plaatse. Koffie dus en het programma aangepast. Om 9 uur waren we bij Rhonda en Steve, waar Piet de komende tijd zal wonen: ruime kamer bewaakt door een brave Labrador. Daarna naar het TLC waar we met open armen werden ontvangen. Velen zijn gegaan en nieuwe gekomen: een wat ouder meisje en jochie herkenden Piet nog en kropen dus in haar….. wat een liefde heeft Piet daar achtergelaten. Vervolgens naar het verloshuis: er waren geen gegadigden voor bevalacties dus was er tijd voor een hele discussie met Debra (hoofd) over verloskunde en de door de politiek gepropageerde anticonceptie. De lokale politieke leiders zijn eigenlijk helemaal niet voor anticonceptie, voor hen geldt meer het aantal stemmen en die kosten minder in de armen wijken dan in de rijkere buurten…….
Na de overheerlijke lunch bij Annemarie en Hans zijn we vertrokken naar een krottenwijk waar een tuberculose “poli” was. Van af de weg eerst honderd treden naar beneden, een wankele kabelbrug over ….. dat vond ik absoluut niet zo leuk! Dan weer honderdvijftig naar boven, treden van 20 cm of 50 cm naar links of rechts schuin aflopend met al dan niet kruisende kunststof waterbuizen. De combinatie met de luchtvervuiling deed mij een oude man worden. Toch gehaald! Annemarie vroeg of ik niet aan de slag wilde en….ook met een geleende stethoscoop ging dat prima. Laat mij een voorbij komend probleem schetsen, vrij naar de werkelijkheid: meisje, vijf jaar, 13 kilo, hoest regelmatig maar niet dagelijks, moeder verdacht van actieve TB, opa levend in hetzelfde “krot” heeft bewezen tb maar weigert behandeling. X-ray: rechts onder enige verhoogde activiteit, op dwarse foto een duidelijke streep. Reactie op tbc proef, Mantoux, wel gezet maar niet afgelezen. Behandeling is sterk belastend en kost de maatschappij geld, hernieuwde Mantoux voorlopig niet mogelijk. Wel of niet starten met behandelen is nu de vraag. Zeg het maar!
Na anderhalf uur inhaleren van “smog” zijn we weer bij het hotel en dus een klein glaasje.
Bart-Jaap
Indrukwekkend hoe Piet werd ontvangen door de Expats maar vooral door de locale caretakers. Het straalde uit dat er vreugde was om haar weer te zien. En dat deed mij dan weer goed, ze heeft de goede beslissing genomen om terug te gaan.
Maar voor de chronologie: gisteren was de dag van de kennismaking met Manilla, een 17 miljoen + inwoners tellende stad. Ter vergelijking: New York incl. suburbs 20 miljoen, Het openbaar vervoer is voornamelijk in handen van particulieren die een Jeepney bezitten. Een Jeepney kun je het best beschrijven als een militaire één tonner die verlengd is tot min. 6 meter en waarin altijd meer mensen kunnen dan aangegeven!!! Aangedreven door een dieselmotor die op zijn minst een miljoen kilometer achter de rug heeft en nog nooit gehoord heeft van roetmetingen laat staan van een roetfilter. Al deze uitlaatgassen slaan mij op de bronchiën. En dan was het nog maar een zondag.
De Starbucks alhier kent geen espresso doppio decaffinato! De kerk-lobby wel gewone koffie en veel koekjes. Uiterst interessante preek (over de zeven schalen in Openbaringen), gehoord in een dienst die het midden houdt tussen katholieke invloeden, veel kruisen en veel Jesus echter zonder Maria, Anglicaanse invloeden, een koor met keurige lange pijen waarop alweer een kruis, baptistisch liedgebruik met veel “joy”, en een vrijzinnige preek waar de voorganger zijn eigen mening duidelijk maakte. Voorwaar een aangename mengelmoes (wel ruim 500 aanwezigen).
Daarna voor mij weer Starbucks en de dames naar de markt, logisch toch? Piet komt natuurlijk te midden van 17 miljoen Malinezen iemand tegen die ze kent! Vervolgens een prepaid telefoonkaartje gekocht die met veel inspanning is geïnstalleerd. Pietje is haar sim -en pukcode kwijt dus dat toestel is even buiten beeld. Ze is dus nu ook in Manila lokaal te bereiken.
Heden om vijf uur op. Om half zes taxi stond klaar voor de hele dag. We hadden verwacht een drie uur durende reis naar Tay-tay te maken maar ondanks voornamelijk filewerk, waren we na ruim een uur reeds ter plaatse. Koffie dus en het programma aangepast. Om 9 uur waren we bij Rhonda en Steve, waar Piet de komende tijd zal wonen: ruime kamer bewaakt door een brave Labrador. Daarna naar het TLC waar we met open armen werden ontvangen. Velen zijn gegaan en nieuwe gekomen: een wat ouder meisje en jochie herkenden Piet nog en kropen dus in haar….. wat een liefde heeft Piet daar achtergelaten. Vervolgens naar het verloshuis: er waren geen gegadigden voor bevalacties dus was er tijd voor een hele discussie met Debra (hoofd) over verloskunde en de door de politiek gepropageerde anticonceptie. De lokale politieke leiders zijn eigenlijk helemaal niet voor anticonceptie, voor hen geldt meer het aantal stemmen en die kosten minder in de armen wijken dan in de rijkere buurten…….
Na de overheerlijke lunch bij Annemarie en Hans zijn we vertrokken naar een krottenwijk waar een tuberculose “poli” was. Van af de weg eerst honderd treden naar beneden, een wankele kabelbrug over ….. dat vond ik absoluut niet zo leuk! Dan weer honderdvijftig naar boven, treden van 20 cm of 50 cm naar links of rechts schuin aflopend met al dan niet kruisende kunststof waterbuizen. De combinatie met de luchtvervuiling deed mij een oude man worden. Toch gehaald! Annemarie vroeg of ik niet aan de slag wilde en….ook met een geleende stethoscoop ging dat prima. Laat mij een voorbij komend probleem schetsen, vrij naar de werkelijkheid: meisje, vijf jaar, 13 kilo, hoest regelmatig maar niet dagelijks, moeder verdacht van actieve TB, opa levend in hetzelfde “krot” heeft bewezen tb maar weigert behandeling. X-ray: rechts onder enige verhoogde activiteit, op dwarse foto een duidelijke streep. Reactie op tbc proef, Mantoux, wel gezet maar niet afgelezen. Behandeling is sterk belastend en kost de maatschappij geld, hernieuwde Mantoux voorlopig niet mogelijk. Wel of niet starten met behandelen is nu de vraag. Zeg het maar!
Na anderhalf uur inhaleren van “smog” zijn we weer bij het hotel en dus een klein glaasje.
Bart-Jaap
-
29 Januari 2016 - 13:19
Weina:
Lieve Pap,
Ontroerd en met tranen in mijn ogen lees ik je verhaal tijdens mijn spreekuur. Wat mooi dat je samen met Mama dit land mag bezoeken met alle indrukken die daarbij horen. En onverwachts je passie weer even mag inzetten voor de gezondheid van kinderen!
Wens jullie alle goeds en zorg ook voor jullie zelf (met al die smog), ik ga weer verder.
Heel veel liefs -
29 Januari 2016 - 14:00
Lotte:
Ouwie,
Wat een verhaal! Met twee gezonde kinderen bij me op de bank realiseer ik me weer dat een goede gezondheid helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Wat leuk voor je dat je kennis en kunde daar meteen toe te passen zijn!
Mooi dat het gelukt is om foto's toe te voegen, geeft een impressie van wat je beschrijft.
En zoals Weina al schreef: zorg ook goed voor elkaar!
Liefs, Lotte -
29 Januari 2016 - 14:34
Manon:
Ha Pietje en BJ,
Wat een mooi verhaal, je ziet het gewoon voor je. Fijn dat je er nu ook bij bent Bart-Jaap, het is bijzonder om dat te kunnen delen met elkaar.
Dus als toverdokter Jaap, zoals onze Sophie je vroeger noemde nadat je haar elleboog terug had gezet, kun je daar wellicht ook nog wat magic bewerkstelligen...het lijkt me niet makkelijk onder die omstandigheden.
Take care, liefs voor jullie beiden.
Manon -
29 Januari 2016 - 15:15
Dinie:
Hoi Lieve mensen. Met een glimlach op mijn gezicht lees ik je verhaal. Wat mooi dat jullie dat mee kunnen maken . En geweldig om zo veel goeds te kunnen doen. Ook speciaal voor BJ dat hij ziet dat Pietje zo fijn ontvangen wordt. Geniet ervan en ik kijk al weer uit naar het volgende berichtje. Xxxxxx Dinie -
29 Januari 2016 - 16:05
Else:
Leuk dat uitgebreide reisverslag! Heel beeldend. Wat fijn voor Piet de warme herkenning. Bj je bent nog lang geen 80 dus gladde buizen moet je makkelijk de baas kunnen,
Geniet met zijn drieën nog van de vacantie. Veel liefs (schoon)zus.
Leuke foto's, dank. -
29 Januari 2016 - 18:02
Fred:
Flesje meegenomen denk ik? -
29 Januari 2016 - 18:24
Marlon:
Tja hier wordt ik toch echt stil van. Wat lijken onze problemen dan toch klein en onze gezondheidszorg goed(al klagen we daar wel over). Wat fijn om te horen dat je daar zo welkom bent Pietje. En wat heerlijk BJ dat je zelf kunt ervaren hoe het is om er te werken. Heel veel succes en geniet van de komende vakantiedagen van dit schitterende land en zijn bijzondere bevolking. -
30 Januari 2016 - 13:43
Olga:
Lieve Pietje en Bart-Jaap,
Wat een geweldig reisverslag om te lezen! Een realistische weergave van de eerste indrukken, of ik naast je zat... Pietje is in haar element dat is duidelijk, maar ook voor jou herkenbare hulpmiddelen om je thuis te voelen tussen de 17 miljoen anderen. Blijft gezond en Gods nabijheid en bescherming gewenst.
Ben benieuwd naar het vervolg, lieve groet Olga -
31 Januari 2016 - 22:14
Atie Drop:
lieve mensen, Wat mooi om te lezen, een hele mooie tijd en doe wat je hand vindt om te doen; voor iedere dag Zijn leiding en wijsheid! groeten en nog een paar mooie dage samen.
Groeten, Atie -
02 Mei 2021 - 17:34
Mieke Brands-Ouwehand:
Lieve Piet en Bart Jaap,
Wat leuk jullie op deze manier terug te vinden!
Als jullie beider buurmeisje en schrijvende aan mijn levensverhaal, googlede ik jullie namen waarbij ik begon met Hermine ten D. om er al snel achter te komen dat Piet nog gewoon Pietje is! Veel belevenissen uit de 'Strick', ons gedeelde jeugddomein staan nu op papier.
Wat een indrukwekkende reis maakten jullie in 2016 en bijzonder om dat zo samen te doen!
Hopelijk doorstonden jullie het afgelopen (corona) jaar goed!
Wanneer jullie dit lezen, wie weet, laat je wat van je horen?
liefs en hartelijk gegroet,
Mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
