Een nieuw been
Door: Pietje
Blijf op de hoogte en volg Pietje
23 Maart 2016 | Filipijnen, Manilla
Lieve Allemaal,
Heb een heerlijke dag gehad: succesvol heeft Angel haar prothese gekregen. Zo mooi om te zien hoe ze het zelf als “anders” ervaarde.
Laat ik beginnen bij het begin: om 8.00 zou ik bij de pastor zijn die graag meewilde….. ja die ene! Nou ben ik altijd te vroeg, laat iemand ook niet graag wachten dus om 10 voor 8 eens aan het hek gerammeld: geen teken van leven. Even getext: geen reactie! Vervolgens George, de missionary driver, getext en hij kon mij om 9.30 ophalen. Ik was er uiteindelijk om 10 uur en Angel zat al te wachten met de social worker. Had natuurlijk wel gebeld dat ik later kwam. Vervolgens zijn ze 3 uur bezig geweest met het afstellen van allerlei zaken en standen: daarvan weet ik niets dus kan ik daar beter niets over zeggen. Ze heeft veel goede aanwijzingen gekregen over haar houding: rechte rug, schouders horizontaal en ga maar door. Ze was helemaal verbaasd toen ze de opdracht kreeg om haar knie met prothese te buigen en vervolgens te merken dat er bij de enkel ook nog een soort scharnier zat: ze glunderde helemaal, 1 van de weinige keren: i.d.d. ze kijkt zo sad! Het was zo aandoenlijk om te zien. Het leukste was te horen dat dat ding helemaal geen pijn deed.
Ik vond het wel mooi dat Mr. Santos, de supervisor, zei dat zij het zelf moest doen en dat zijn aanwijzingen genoeg waren. Dat sprak mij wel aan, niet achterover leunen en in de “het kump allemoale wel goed” stand gaan zitten.
Ik zag wel een chauffeur rondscharrelen maar uiteindelijk bleek dat er nog een caretaker met een ziek kind in de auto zat. Buiten 38 gr. maar de airco was aan. Ze dachten even het been te halen en door te gaan naar het ziekenhuis. Begrijp niet dat ze dat niet even overleggen en ondertussen naar het ziekenhuis gaan. Na 3 uur voor mij en 4.5 uur voor hun, zij waren wel op tijd, kwam ik daar achter toen ik mee terug mocht rijden richting TLC. Zag ineens nog iemand op de achterbank. Arm kind: geen water of iets!!!!!!
Mr. Santos zei dat ze altijd terug mocht komen in het geval er iets zou zijn. Hij deed heel leuk: maakte een complimentje dat ze zo’n gezellige rok aan had. Hij stimuleerde haar om veel te zwemmen omdat dat goed is voor de bovenbeenspieren. Nou had ik hem de vorige keer verteld dat ze dol op zwemmen was, maar hij had het wel goed opgeslagen!
Op 1 fotootje zit Angel te wachten op de finishing touch van de prothese: nl. het been om de ijzeren pin. Dus dat was wachten. Ik had een verhaaltje over Holland, de wind, de molens, de wieken en dat Holland zo plat is als de tafel voor haar neus en dat vroeger het graan werd gemalen in zo’n molen en ze luisterde ademloos. Ik zou bij iemand op bezoek gaan in Manila en daar had ik dat molentje eigenlijk voor meegenomen. Helaas gaat dat er niet meer van komen en wilde het ook niet mee terugnemen. Nou, ik weet 1 ding dat Angel er heel erg blij mee was. Het ging, nadat het uitgepakt was weer keurig in het doosje. Zelfs het cadeaupapiertje, waar geen scheurtje in zat, ging er weer om heen.
Dit weekend krijg ik armbandjes o.i.d…. haar hobby zo vertelde ze net zo als koken en zwemmen. Wie ze komt brengen….. ik wacht af.
Samenvattend: ze heeft hobby’s en schijnt het fijn te doen op school. Volgens de social worker was de juf meer dan tevreden en dat geeft hoop voor de toekomst.
Het is nu aan haar of ze letterlijk en figuurlijk met een rechte rug het proces van “lopen” op 2 benen zal afronden. Ik heb er dit keer een goed gevoel bij: hoop moet je altijd houden. Natuurlijk hoop ik dat de vrolijkheid tegelijkertijd ook terugkomt want ze is echt “sad”.
Zo’n fijne dag…. dat gaan we afsluiten met een etentje bij de KOREAAN met Rhonda en Steven. Zal even googlen wat de Koreaanse keuken inhoudt….. kom ik een beetje beslagen ten ijs (alleen dat woord IJS al…hhhhmmmm)!
xxPP
Heb een heerlijke dag gehad: succesvol heeft Angel haar prothese gekregen. Zo mooi om te zien hoe ze het zelf als “anders” ervaarde.
Laat ik beginnen bij het begin: om 8.00 zou ik bij de pastor zijn die graag meewilde….. ja die ene! Nou ben ik altijd te vroeg, laat iemand ook niet graag wachten dus om 10 voor 8 eens aan het hek gerammeld: geen teken van leven. Even getext: geen reactie! Vervolgens George, de missionary driver, getext en hij kon mij om 9.30 ophalen. Ik was er uiteindelijk om 10 uur en Angel zat al te wachten met de social worker. Had natuurlijk wel gebeld dat ik later kwam. Vervolgens zijn ze 3 uur bezig geweest met het afstellen van allerlei zaken en standen: daarvan weet ik niets dus kan ik daar beter niets over zeggen. Ze heeft veel goede aanwijzingen gekregen over haar houding: rechte rug, schouders horizontaal en ga maar door. Ze was helemaal verbaasd toen ze de opdracht kreeg om haar knie met prothese te buigen en vervolgens te merken dat er bij de enkel ook nog een soort scharnier zat: ze glunderde helemaal, 1 van de weinige keren: i.d.d. ze kijkt zo sad! Het was zo aandoenlijk om te zien. Het leukste was te horen dat dat ding helemaal geen pijn deed.
Ik vond het wel mooi dat Mr. Santos, de supervisor, zei dat zij het zelf moest doen en dat zijn aanwijzingen genoeg waren. Dat sprak mij wel aan, niet achterover leunen en in de “het kump allemoale wel goed” stand gaan zitten.
Ik zag wel een chauffeur rondscharrelen maar uiteindelijk bleek dat er nog een caretaker met een ziek kind in de auto zat. Buiten 38 gr. maar de airco was aan. Ze dachten even het been te halen en door te gaan naar het ziekenhuis. Begrijp niet dat ze dat niet even overleggen en ondertussen naar het ziekenhuis gaan. Na 3 uur voor mij en 4.5 uur voor hun, zij waren wel op tijd, kwam ik daar achter toen ik mee terug mocht rijden richting TLC. Zag ineens nog iemand op de achterbank. Arm kind: geen water of iets!!!!!!
Mr. Santos zei dat ze altijd terug mocht komen in het geval er iets zou zijn. Hij deed heel leuk: maakte een complimentje dat ze zo’n gezellige rok aan had. Hij stimuleerde haar om veel te zwemmen omdat dat goed is voor de bovenbeenspieren. Nou had ik hem de vorige keer verteld dat ze dol op zwemmen was, maar hij had het wel goed opgeslagen!
Op 1 fotootje zit Angel te wachten op de finishing touch van de prothese: nl. het been om de ijzeren pin. Dus dat was wachten. Ik had een verhaaltje over Holland, de wind, de molens, de wieken en dat Holland zo plat is als de tafel voor haar neus en dat vroeger het graan werd gemalen in zo’n molen en ze luisterde ademloos. Ik zou bij iemand op bezoek gaan in Manila en daar had ik dat molentje eigenlijk voor meegenomen. Helaas gaat dat er niet meer van komen en wilde het ook niet mee terugnemen. Nou, ik weet 1 ding dat Angel er heel erg blij mee was. Het ging, nadat het uitgepakt was weer keurig in het doosje. Zelfs het cadeaupapiertje, waar geen scheurtje in zat, ging er weer om heen.
Dit weekend krijg ik armbandjes o.i.d…. haar hobby zo vertelde ze net zo als koken en zwemmen. Wie ze komt brengen….. ik wacht af.
Samenvattend: ze heeft hobby’s en schijnt het fijn te doen op school. Volgens de social worker was de juf meer dan tevreden en dat geeft hoop voor de toekomst.
Het is nu aan haar of ze letterlijk en figuurlijk met een rechte rug het proces van “lopen” op 2 benen zal afronden. Ik heb er dit keer een goed gevoel bij: hoop moet je altijd houden. Natuurlijk hoop ik dat de vrolijkheid tegelijkertijd ook terugkomt want ze is echt “sad”.
Zo’n fijne dag…. dat gaan we afsluiten met een etentje bij de KOREAAN met Rhonda en Steven. Zal even googlen wat de Koreaanse keuken inhoudt….. kom ik een beetje beslagen ten ijs (alleen dat woord IJS al…hhhhmmmm)!
xxPP
-
23 Maart 2016 - 17:31
Sanne:
Wat heftig al die verhalen weer Pietje... Maar wat mooi ook dat je Angel weer zo'n stap verder hebt kunnen helpen. Ik kan me voorstellen dat het ondanks alles een goede dag was.
Geniet van dat etentje, dat heb je wel verdiend!
Lieve groeten, Sanne -
23 Maart 2016 - 18:16
Gerrie V D Meene:
Pietje wat mooi ,dat je dat allemaal klaar hebt gekregen.we missen jou ook hoor,tot spoedig he. -
23 Maart 2016 - 19:36
Mady:
mooi verhaal. Goede reis en kom behouden terug. xx -
23 Maart 2016 - 20:23
Monique Krabbenborg:
Wat heb je weer veel meegemaakt en wat gaat de tijd snel zeg. Geniet nog de laatste dagen. Wel jammer dat de verhalen weer ophouden. We hebben er weer van genoten. -
23 Maart 2016 - 21:39
Hansje:
Fantastisch Pietje!! -
24 Maart 2016 - 19:11
Barbera Enter:
Ha Pietje, nog even en je moet alweer je koffers pakken! Mooi om zo te lezen hoe het je gaat en de foto's te bekijken. Hartelijke groet, Barbera
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
