Krotten

Dag allemaal,

Na de afgelopen week veelop het TLC bezig te zijn geweest ben ik dit weekend naar een ander project “op bezoek geweest”. Naar mijn gevoel “de beerput” van de samenleving ook al realiseer ik mij dat het wel heel erg oneerbiedig klinkt.

Zaterdag morgen 5.30 op:ik had om ½ 7 een “blind date” met een pastor uit Payatas die om 9.00 u weer thuis wilde zijn. Dit project valt ook onder de Immanuel Stichting te Wijk bij Duurstede. De bedoeling was dat we om 10.00 bij een krottenwijk een soort rijstepap voor de kindertjes zouden brengen, iets wat iedere zaterdag op het programma staat. Wat ik daar zag ….. het was verschrikkelijk om te zien en te ruiken. (foto: een indruk) Ik kreeg de twijfelachtige eer om die pap in de kommetjes te scheppen. Eerst maar iedereen opgetrommeld en daar wisten de kleintjes wel raad mee.(foto: de kleintjes) Er werd een bijbelverhaaltje voor gelezen: gezongen, gedanst, geklapt en uiteindelijk de pap. 2 grote soeplepels met stevige dikke rijst met bruine suiker en een scheut kokosmelk er overheen.(foto: de soep) Tijdens het eten was er nog iemand die met een gitaar wat zong….knap om, als je in zo’n situatie zit je nog blij kan zijn met een liedje op de gitaar.

Terug naar huis v d pastor, geluncht en toen naar een volgend project waar een soortgelijk landschap zich aftekende. (foto: interieur) Eigenlijk voelde ik me er helemaal niet zo lekker bij: het opscheppen van die pap deed me denken aan Koningin Beatrix die met Kerst de chocolade melk in schenkt ….. nee, zo zit ik niet in elkaar.

En dan al die kindertjes die naar je komen en je hand pakken en die op hun voorhoofd drukken: ik snap het … uiting van respect en dankbaarheid maar pppfff, ik vind dat knap lastig: had ik weer een link met de Paus die in een stoel zit en waar iedereen zijn ring “mag” kussen, niets voor mij dus. Ik zou ze liever een dikke knuffel geven maar daar waren er te veel kindertjes voor.(foto: teveel voor knuffels)

Vervolgens naar de vuilnisbelt waar 3000 mannen en vrouwen de hele dag plastic peuteren uit al het afval. (foto: vuilnisbelt) Dat gaat dag en nacht door. Toen wij er waren was het al bloedheet. Te bedenken dat in maart de temperaturen oplopen ……. .

Als die krotjes er om heen: armoede zien is 1 maar de armoede ruiken is een heel ander verhaal.(foto: wassen?)

Ik was echt geroerd, geraakt (mag wel zeggen emotioneel ook een beetje behoorlijkgeknakt) door alles wat ik heb mogen doen deze dag. S ’avonds nog jeugd bij hem in huis: de deur staat altijd open wat betekent dat er voor hem en zijn gezin geen enkele privacy is.(foto: bij de pastor thuis)

Wat een liefdevolle man is deze pastor en zijn vrouw….zo lief, zo bevlogen, en zo warm. Ik voelde me echt welkom.

De volgende morgen een dienst waar ik natuurlijk niets van begreep maar heb het braaf uitgezeten.

Nog een lunch en daarna hebben ze me weer teruggebracht.

Als je met de kleintjes in het TLC bezig bent dan vraag je je wel eens af hoe je in vredesnaam afstand kan doen van je baby/peutertje. Maar de uitzichtloosheid, de lege ogen, de stinkende riolen, de schurftige honden en katten: ik snap dat je je kind daarvoor wilt behoeden. Echte liefde? Gelukkig hoef ik dat niet in te vullen.

Wordt vervolgd, xxPP