Afscheid.

Dag allemaal,

Geleidelijk aan zie ik de dag naderen om weer in het vliegtuig te stappen. Ook wel een heerlijk idee dat ik dit weekend weer in mijn eigen mandje kan liggen: iets om naar uit te kijken.(1)

Wat is er concreet gebeurt in het TLC zelf? Waarmee hebben we hun (samen) kunnen helpen?

In het souterrain van het TLC is de “nursery” voor de baby’s (2), een kamer voor de social worker en secretaresse, een kamer voor Lenny die de care-givers aanstuurt en er is nog een kamer.

Deze kamer is altijd gebruikt door de vorige social worker die daar verbleef … een soort secundaire arbeidsvoorwaarde “gratis dak boven je hoofd”.Deze kamer is leeggekomen omdat de dame vertrokken is en denieuwe social worker hier vlakbij een eigen onderkomen heeft bij zijn ouders. Mooie gelegenheid om de kamer op te pimpen.

Boven wonen de kinderen vanaf twee. Dat betekent dat er altijd onrust is. De groteren kunnen nooit eens rustig hun ding doen …. altijd loopt er wel eentje met een fles door jouw huiswerk, scheurt jouw tekening kapot, laat zijn/haar melkfles vallen op jouw schilderwerk en ga maar door. Een nieuwe functie voor de kamer dus: een “werkkamer” voor de groteren.

Het opknappen: schilderen, (zoiets verleer je nooit). Kleine lessenaartjes gekocht (3)zodat niet iedereen languit op de grond hoeft te liggen. De boekenkasten zouden vorige week al gekomen zijn maar …. helaas. Alles kan dan geordend ingedeeld (spelletje/boeken/kreabea spul bij elkaar) worden en staat niet meer in kratjes tegen de muur. Verfdozen enz vernieuwd ook. En heerlijk om te zien hoe ze daar inmiddels van alle rust genieten (4).

Gisteren wilden de drie kids van 4/5/6/ mee de groten ophalen van het schooltje (ja die met die 140 plus treden).

Zag er wel tegen op om met dat kleine grut al die trappen af en op te gaan maar ze vonden het geweldig: schoot niet op maar ze zagen in ieder geval weer eens wat anders. Heel stoer met die kleine pootjes: ‘t was leuk om te zien!

En dan de laatste dag: lekker ijs met hagelslag en dan de berg af ….. tenminste dat had ik in gedachten. Om 14.00 naar school om de oudsten te halen en daarna met ze bloemen geplukt, stokken in de bomen gegooid om mango’s te scoren enz. Om 15.00 de jongste opgehaald en weer terug naar TLC. Wist niet wat ik zag … alles versierd …. Kennelijk centjes bij elkaar gelapt en een taart laten maken, ballonnen …. iedereen zat klaar voor het “afscheidsfeestje” en had een verhaaltje (5). Toen één van de kleintjes zei: ”Ate Pietjelove you soooooo much” kon ik het ook niet meer droog houden en zat iedereen te snotteren! Ben niet zo‘n huilebalk maar ik vind het toch altijd lastig om uitgezwaaid te worden. Je weet en hoopt natuurlijk helemaal, dat je ze nooit meer zal zien en ze ergens op deze aardbol in een leuk gezin gaan wonen. Maar het is “part of the deal” denk ik dan maar.

Het waren in ieder geval bijzondere weken … ook heel veel gelachen hoor(6)!

Darren brengt me naar de luchthaven en daar ben ik blij om. Ik ben niet goed in het wachten op taxi’ s die te laat komen, het niet kunnen vinden, files enz. Fijn dat hij dat wil doen.

Het was weer mooi om er te zijn …. wanneer ik weer kom was de vraag: geen idee ….. maar zeg nooit “nooit”!.

xxPP