De eerste indrukken

Dag allemaal,

Inmiddels ruim een week hier en veel gedaan….. Ik begin met de vlucht: 18 uur een krijsende baby achter mij, heeft er wel ingehakt. Nooit geweten dat zo’n ukkie zo lang, zoveel decibellen kan produceren. Op weg naar Manila had ik nooit last van een jetlag, maar nu had ik wel effe nodig om alles weer in een ritme te krijgen. Dus Maandag15 (Ja, Marlon op jouw verjaardag) maar meteen aan de slag. De grotere kinderen (oudste al 13, 11, 9, 7 en twee van 6) waren al naar het schooltje onder aan de berg (ja die met de vele treden, 124 down en 124 up). Geholpen met de kleintjes douchen en boekjes voorgelezen. Zijn meer plaatjes maar gezellig in een kringetje zitten is al een feestje.

Mijn buuf had 2 geweldige laptops geregeld (met degelijke tas). Vorig jaar zijn we druk bezig geweest om van een kamertje een (ienie, mienie) klaslokaaltje te maken en nu de laptop er was, is het natuurlijk top dat ze ook weten hoe het allemaal werkt. Als digibeet hebben ze niets aan mij maar er huist een knul (Mark) die daar (gratis) woont als hij overdag ook wat met de kids doet. Wat is er leuker (voor hem dan) om daar mee aan de gang te gaan!

Extra toetsenbord gekocht en een paar programma’s er op gezet en zo zijn de 6 oudsten aan de slag gegaan. We zijn wel eerst met een zwerm kinderen in een Jeepney naar de Mall om een toetsenbord te kopen. De juf op school was 2 dagen ziek zodat de kids meteen aan de slag konden met de computer ( zie filmpje/foto 1) en ondertussen kon ik me dan mooi met de kleintjes bezig houden: plakken, kleuren, kliederen en ga maar door. Zo klein als ze waren…. Ze wisten nog precies wie ik was en ….. ik had ze een gek liedje geleerd vorig jaar en dat konden ze nog prima zingen, best knap. Ongevraagd!

Het was goed te horen dat er nu een beetje schot in de adoptie zit van de oudste 4. Het zijn 3 zussen en 1 broertje; niet iedereen adopteert 4 kinderen tegelijk.

Deze 4 zijn nubezig hun “life book” te maken. Een soort plakboek met foto’s vanaf het moment dat ze hier binnenkwamen tot heden. Als het helemaal rond is dan gaat dat naar de adoptieouders: op hun beurt sturen zij een boek met foto’s van hun hond/kat/Opa/Oma/oom/tante/neefjes/nichtjes, de tuin, het huis, hun toekomstige slaapkamer, keuken en ga maar door. Dat maakt het wat concreter en het is lief om te zien dat ze dan het boek aan iedereen laten zien en praten over “mijn” vader of “mijn” moeder.

Ik tracteer altijd 3 x: 1 x bij aankomst, Valenstijndag en als ik vertrek. IJs natuurlijk met hagelslag … helaas het ging deze keer niet door, want het was nog te koud: 29 gr. Ik viel bijna om van de hitte …… dus werd plan B gelanceerd: PIZZA; 3 knotsen van wagenwielen (zie filmpje/foto 2). Dacht eerst dat dat niet op zou komen maar binnen een kwartier was alles verdwenen (filmpje/foto 3).

Dat was het weer….deze keer met 3 filmpjes/foto's….hoop dat jullie een beetje een indruk krijgen.

XXPP

ps: filmpjes lukt nog niet op deze site. (BJ)