Good bye ... ?

Dag allemaal,

Ik zet weer wat “op papier” om de laatste activiteiten nog maar eens met jullie te delen:

Het opknappen van het speeltuintje op het TLC erf is voltooid (foto 1) !Het was een hele klus: ik had geen idee hoe dat in zijn werk zou gaan. Natuurlijk mocht ik als sponsor (namens jullie) meedenken maar heb me er niet mee bemoeid!

In deze cultuur staat repareren hoog in het vaandel. Alles is gesloopt en uit elkaar gehaald. Vele meters ijzeren buizen werden opgehaald met van alles en nog wat erbij en er zijn 2 twee lassers al 3 weken bezig. Toen het schuren begon was het gestuif zo erg dat we met alle kinderen naar een speelparadijs zijn gegaan om het te ontlopen … feestje dus …… en ijsje toe. De TLC kids blij en ze zijn, zoals van ouds, de hele dag druk met glijden, schommelen op schommels en in een soort bootje.

Naast het TLC staat een kraam kliniekje (werkt onder dezelfde vlag als TLC). Er is daar meer ruimte om te rennen en ook daar worden nu 2 toestellengereviseerd. Er wordt dus nog steeds hard gewerkt en hoop dat het klaar is zodat ik er nog een foto van kan maken.

Afgelopen weekend heb ik doorgebracht aan de andere kant van Manila. Deelgenomen aan een voedselproject in een sloppenwijk waar ook ons nieuwe sponsorkindje (foto 2) woont. Wel bijzonder dat ik hem kan ontmoeten … en zien waar hij “woont” …… hoe fijn is dat?Alhoewel, zo geweldig was het niet …. het was echt erg: niet om in 2 regels neer te zetten maar hoor graag als iemand een vraag heeft.

We hebben gedurende 10 jaar het zoontje van 1 van de helpers gesponsord met zijn studie: als een onzeker mannetje van 11, durfde me niet aan te kijken, soft handje …. je kent het wel. Nu, na 10 jaar gaat hij zijn laatste jaar in van college. Met een score van 98% gaat hij over de eindstreep. Hij kwam vorige week even langs om mij te bedanken … tsja en dan staat daar een man … hard geknokt en klaar met zijn studie “hospitality managemant” (foto 3).

Deze week is het school vakantie en dus volle bak en veel te doen! “Never a dull moment” hier ….. 3 dagen geleden is er weer een baby’tje bij gekomen. Het mannetje was al (tijdelijk)ondergebracht bij een echtpaar en die wilden hem graag adopteren maar ze zijn te oud bevonden ….. regels ….. . De bureaucratie is hier wat dat betreft giga, helaas!

We hadden nog een jarige … onze gehandicapte Shane (foto 4). Aan verjaardagen wordt echt veel aandacht besteedt. Shane krijgt haar lippen niet op elkaar … tsja en dan krijg je belleblaas. En maar snuiven met de neus …… tig keer geprobeerd om via de mond te blazen en uiteindelijk lukte het. De hele dag met dat potje in de weer …. zo lief. Verder kreeg ze klei: goede oefeningen voor de kromme, weinig krachtige vingers. Zo wordt van de nood een deugd gemaakt! Als slagroom op de taart nog een bezoekje vandaag aan de tandarts waar ze als presentje wederom een belleblaas kreeg …. .

Nu is het dan zo ver …… de laatste dag komt er aan … dat betekent ijs en veel geknuffel: vervolgens de vraag wanneer ik weer kom. Heb me maar op de vlakte gehouden en met een grap gezegd dat ik niet meer in deze warme periode kom omdat mijn lijf daar niet geschikt voor! Toen wees er 1 naar de muur waar we 8 jaar geleden, samen met de kids, onze handen vol met verf hadden gesmeerd en vervolgens een afdruk (foto 5) op de muur hadden gemaakt. “Je bent altijd bij ons hoor”! Wat lief, het ontroerde me wel.

“Time to say good bye”, dag allemaal ….. mijn accu moet nodig aan de lader en daarna zien/spreken we elkaar vast wel weer!

Alle goeds en liefs Pietje