Tussendoor

Ha allemaal,

Het gaat hier allemaal z’n gangetje …. Toch wel wat kleine dingetjes om met jullie te delen:

Ik heb 2 rugtassen van Kipling en daar hangen aapjes aan. Ieder jaar wilde natuurlijk iedereen zo’n aapje maar die had ik ook niet en je wilt OF iedereen zo’n exemplaar geven OF niemand. Heb ook wel eens gevraagd in een winkel en daar kreeg ik er dan 2 en als je maar lang genoeg snuffelt … ik had er genoeg voor de grotere kids. Was grappig om te zien dat niet alleen de kleur maar ook de namen belangrijk waren. Ik vroeg me steeds af wat ze er nou eigenlijk mee wilden … vaak wil je iets hebben en na een dag is het grapje voorbij. Nee ze wisten het: aan de tassen waar hun lunch in zit als ze naar school gaan hangen nu de aapjes …..: kleine aapjes die dus na-apen! (Foto 1).

De lessen van het meisje dat niet kan praten (Shane) zijn nu op zaterdag …… 1 hr heen en 1uur terug komen er nog bij dus die dag ben ik kwijt. Ik was een beetje in de stress omdat ik een wat oudere I-pad had meegenomen en de vraag was of ik ze niet blij had gemaakt met een dooie mus ….. maar hij doet het. De app van haar spraak-programma’s zitten er op en nu maar oefenen, (foto 2-3). Ze is slim genoeg dus hopen dat het zijn vruchten afwerpt.

Tsja: het gaat gebeuren: het ieniemiene speeltuintje gaat op de schop! (Foto 4-5) Niet echt op de schop want het gebouwtje van het TLC is gehuurd en ze willen niet het risico lopen dat er buizen, die er misschien al 70 jaar liggen, barsten of breken. Nieuw gaat het dus niet worden behalve het blad van de glijbaan want daar zijn al menig billetjes aan kapot gegaan. Er komen morgen gespecialiseerde lassers, (foto 6-7). Eerst alle verroeste stukken er uit …. nieuwe stukken er in … zandstralen en schilderen.

Zo ……. het venijn zit dit keer in de staart: een paar dagen geleden kwamen er 3 kindertjes binnen: meisje 4, broertje 2 en één van bijna 1 …..! Drie paar angstige oogjes. Kwamen dus echt van de straat: pa en ma vertrokken, kids bij oma, kinderen liepen laat nog over straat. Verrotte tanden en luizen. Ze waren buiten een beetje aan het proberen om contact te zoeken met de anderen kinderen en ineens gaat bij de middelste het broekje naar beneden en poept … nog nooit zoveel flinke wormen bij elkaar gezien. Hijst z’n broekje weer op alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Nu na een paar dagen zie ik dat ze zich lekker voegen bij de rest!

Genoeg te doen. Zusje van 4 is nu al een klein moedertje … als broertje van bijna 1 huilde, ging ze er bij zitten zingen en klopte een beetje op zijn billetjes. Het verbaast me hoe kinderen snel een knop om zetten …… alhoewel er nog wel heel veel naar boven zal komen. Nu doen ze goed mee en pikken de regels op. Spullen afpakken en een duw geven gebeurt hier niet en daar hebben ze het wel moeilijk mee: toch een beetje een straat mentaliteit. Sorry zeggen …. nooit van gehoord. Hun verrotte melk tanden zullen er wel uitvallen en hopen dat ze nu goed leren poetsen om de schade nog een beetje te beperken. Ik neem ze in ieder geval met nog een klantje mee naar de tandarts.

Na de les met Shane ben ik met 1 van de helpers mee naar de begraafplaats gegaan waar hun dochters begraven liggen. De 1^ste dochter is 2 jaar geleden overleden aan lupus op 25 jarige leeftijd en in aug jl de 2^e dochter ook aan lupus overleden op 24 jarige leeftijd. Daar sta je dan met je bloemetjes … wat een tranen. Haar derde dochter heeft nu ook allemaal tests ondergaan en gaat ze nog krijgen …. wat een onzekerheid en wat een spanning. Ik had zo met haar te doen! Je zit er bij en kijkt er naar … meer kun je niet op dat moment, behalve een arm om haar heen slaan.

Het venijn zat dus echt in de staart!

Ik sluit toch maar af met wat vrolijks … gisteren een jarige Shane …. daar wordt altijd werk van gemaakt (foto 8). Bij deze gehandicapte jarige maakte het allemaal niets uit: feest is feest, ook voor haar!

Het ga jullie goed! xxPP