Zach (1)
Door: Pietje
Blijf op de hoogte en volg Pietje
02 Maart 2015 | Filipijnen, Manilla
Lieve Allemaal,
Dit wordt een trilogie over de adoptie van Zach en is representatief voor de procedure in het LCH.
Vandaag begint het “losweken” van Zach(arias). Zach is een mannetje van tweeën een half, dat door zijn moeder verkocht zou worden aan mensen in het illegale circuit. Gelukkig kon dat voorkomen worden en via omwegen belandde hij in het LCH. Ik heb mij nooit gerealiseerd wat daar allemaal bij komt kijken: een berg aan papieren: afstandspapieren, burgerlijke stand, over- en inschrijvingspapieren - en de molens malen toch al niet snel - adoptie instanties en het zoeken naar een match met mogelijke adoptieouders. Het neemt heel veel tijd is beslag. Vanaf het moment dat ouders de match hebben geaccepteerd gaan er nog een paar maanden overheen omdat dat weer bevestigd moet worden door een organisatie hier.
Zach bleek te matchen met een echtpaar uit Finland, en een paar weken geleden kreeg hij (net als alle kinderen vlak nadat een match definitief is) een boekje met foto’s: een van Papa met “ik heet Öle en ben jouw Papa”, een van Mama met “ik heet Sinja” en ben jouw Mama, vervolgens de grootouders, het toekomstige slaapkamertje, het huis en de tuin. Een beetje à la Dick Bruna. Voor het eerst van zijn leven heeft hij iets dat echt van hem is en dat wordt natuurlijk enorm gekoesterd. Het boekje gaat mee naar bed en hij bladert het af en toe door. Heel bijzonder is het dat de anderen kinderen lijken te voelen dat dat iets is waar zij vanaf moeten blijven.
Vanmorgen was het zo ver: de ouders stonden om 06.00 uur op de stoep, zóóó zenuwachtig! Nieuwe kinderwagen, nieuwe lege koffer, nieuwe knuffel. Het moet een succes worden, maar wat als je het diep in je hart eigenlijk een rotjochie vindt??? Had erg met ze te doen. Ze gingen rustig op de grond zitten en iemand anders had Zach op schoot (met zijn boekje) en het kwartje begon te vallen. Hij keek naar de foto en naar de ouders en werd toen een beetje angstig: voelde dat er iets ging gebeuren. Er kwam toevallig een ander kindje bij de vader op schoot zitten en dat kwam goed uit omdat dat hem uit zijn tentje lokte: hij begon ook een beetje toenadering te zoeken. Papa wist eigenlijk ook niet zo goed wat hij er mee moest. We gingen ontbijten, Papa links en Mama rechts van Zach. Ze vroegen een doekje om ieder rijstkorreltje af te vegen terwijl het altijd een grote kliederzooi is. Laat maar dacht ik….je merkt nog wel hoe het gaat!
Vervolgens liet Zach wel blijken dat het eigenlijk wel fijn dat er een Papa was en we hebben met alle kinderen een wandeling gemaakt…. Zach gedragen door zijn Papa en dat werd ook gestimuleerd. Wreef over de harige arm van een meneer die hij vanaf nu ZIJN Papa mag noemen. Dat is wel wat anders dan alle gladde armen van de caretakers. Hij was er door gefascineerd en bleef maar aaien en plukken aan die harige arm. Heel ontroerend om te zien!
Vanmorgen wordt er nog een beetje gespeeld en dan gaan de ouders naar hun logeeradres. Vanmiddag mogen ze terugkomen en ondertussen heeft Zach de tijd om het te laten landen. De ouders eten vanavond mee, doen hem in bad doen en brengen hem naar bed.
Wordt vervolgd.
xxPP
Dit wordt een trilogie over de adoptie van Zach en is representatief voor de procedure in het LCH.
Vandaag begint het “losweken” van Zach(arias). Zach is een mannetje van tweeën een half, dat door zijn moeder verkocht zou worden aan mensen in het illegale circuit. Gelukkig kon dat voorkomen worden en via omwegen belandde hij in het LCH. Ik heb mij nooit gerealiseerd wat daar allemaal bij komt kijken: een berg aan papieren: afstandspapieren, burgerlijke stand, over- en inschrijvingspapieren - en de molens malen toch al niet snel - adoptie instanties en het zoeken naar een match met mogelijke adoptieouders. Het neemt heel veel tijd is beslag. Vanaf het moment dat ouders de match hebben geaccepteerd gaan er nog een paar maanden overheen omdat dat weer bevestigd moet worden door een organisatie hier.
Zach bleek te matchen met een echtpaar uit Finland, en een paar weken geleden kreeg hij (net als alle kinderen vlak nadat een match definitief is) een boekje met foto’s: een van Papa met “ik heet Öle en ben jouw Papa”, een van Mama met “ik heet Sinja” en ben jouw Mama, vervolgens de grootouders, het toekomstige slaapkamertje, het huis en de tuin. Een beetje à la Dick Bruna. Voor het eerst van zijn leven heeft hij iets dat echt van hem is en dat wordt natuurlijk enorm gekoesterd. Het boekje gaat mee naar bed en hij bladert het af en toe door. Heel bijzonder is het dat de anderen kinderen lijken te voelen dat dat iets is waar zij vanaf moeten blijven.
Vanmorgen was het zo ver: de ouders stonden om 06.00 uur op de stoep, zóóó zenuwachtig! Nieuwe kinderwagen, nieuwe lege koffer, nieuwe knuffel. Het moet een succes worden, maar wat als je het diep in je hart eigenlijk een rotjochie vindt??? Had erg met ze te doen. Ze gingen rustig op de grond zitten en iemand anders had Zach op schoot (met zijn boekje) en het kwartje begon te vallen. Hij keek naar de foto en naar de ouders en werd toen een beetje angstig: voelde dat er iets ging gebeuren. Er kwam toevallig een ander kindje bij de vader op schoot zitten en dat kwam goed uit omdat dat hem uit zijn tentje lokte: hij begon ook een beetje toenadering te zoeken. Papa wist eigenlijk ook niet zo goed wat hij er mee moest. We gingen ontbijten, Papa links en Mama rechts van Zach. Ze vroegen een doekje om ieder rijstkorreltje af te vegen terwijl het altijd een grote kliederzooi is. Laat maar dacht ik….je merkt nog wel hoe het gaat!
Vervolgens liet Zach wel blijken dat het eigenlijk wel fijn dat er een Papa was en we hebben met alle kinderen een wandeling gemaakt…. Zach gedragen door zijn Papa en dat werd ook gestimuleerd. Wreef over de harige arm van een meneer die hij vanaf nu ZIJN Papa mag noemen. Dat is wel wat anders dan alle gladde armen van de caretakers. Hij was er door gefascineerd en bleef maar aaien en plukken aan die harige arm. Heel ontroerend om te zien!
Vanmorgen wordt er nog een beetje gespeeld en dan gaan de ouders naar hun logeeradres. Vanmiddag mogen ze terugkomen en ondertussen heeft Zach de tijd om het te laten landen. De ouders eten vanavond mee, doen hem in bad doen en brengen hem naar bed.
Wordt vervolgd.
xxPP
-
02 Maart 2015 - 10:15
Else:
HoiPiet, Gelukkig dat het zo zorgvuldig gebeurd. Dat is in de oostblok landen wel anders. Gisteren net een programma op de TV dat de criminaliteit onder adoptiekinderen groter is dan gewoon. Dus je kunt niet zorgvuldig genoeg zijn en nu maar hopen dat het een gelukkig fins jongetje wordt. Gisteren een nichtje gesproken dat vrijwilligerswerk doet in het Amazonegebied zonder water (wassen in de rivier), geen licht etc. Ze legt moestuinen aan. En hoopt weer terug te kunnen. Waar zou de wereld zijn zonder mensen zoals jij en zij. De hele familie is trots op je. Dank voor je verhalen. -
02 Maart 2015 - 15:17
Heleen:
Hallo Pietje,
Wat een mooi verhaal weer. Het is te hopen dat het met de adoptie ouders en Zacharias helemaal goed komt en de adoptie een succes wordt. In mijn vriendenkring ook een adoptie van een meisje uit Zuid Afrika, Laura. Het gaat heel goed. Ze werd als baby geadopteerd door de zoon en schoondochter van mijn vrienden en is nu 6 jaar. Een intelligent en leergierig kind.
Leuk je verhalen en hoop dat het ook goed gaat met Angel en ze zich verder kan ontwikkelen.
Inmiddels ben je al weer enige weken daar en je langste tijd zit er ws. al weer op.
Nog een goede en waardevolle tijd. Hartelijke groeten,
Heleen -
02 Maart 2015 - 19:08
BJ:
Rustig aan en een duidelijk beleid is dus essentieel. Geweldig motiverend ook voor ons thuisblijvers om ons steentje bij te dragen aan hetgeen daar gebeurd om die kinderen een toekomst te geven al is het uitermate jammer dat die toekomst in hun eigen land er zo moeilijk voor handen is. Misschien zijn er wel mogelijkheden voor ons westerlingen om meer te doen voor hun toekomst in eigen land en cultuur.
BJ -
02 Maart 2015 - 23:24
Anne Horjus:
Spannend! Ben benieuwd naar het vervolg! -
03 Maart 2015 - 14:10
Aafke Benes:
Lieve Pp, Wat heb je het meer mooi beschreven!! Het leest als een dierbaar verhaal! Wat doen ze het zorgvuldig daar zeg met nieuwe ouders. Fantastisch! Dat kleintje gaat wel ver weg en ook een heel andere taal bemachtigen,maar met lieve ouders gaat dat vast lukken! Heel bijzonder allemaal,volgens mij ben jij wanneer je terugkomt hierdoor helemaal veranderd. Ben ook benieuwd hoe het gaat met de prothese,mar daar horen we vast wel meer over binnenkort!! Liefs XXX Aafke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
