vakantie

Na Manila begon de vakantie. De naam van de tour operator voor deze vier dagen van de reis was nogal toepasselijk! Bestemming: rijstvelden in midden Luzon – het eiland waarop ook Manila ligt - : Banaue (spreek uit Banawe), UNESCO Werelderfgoedlijst. Ook aangemerkt als het “achtste wereldwonder” (het hoeveelste achtste vraag je je dan af), maar wel heel schitterend. Weet nu hoe rijst wordt verbouwd, ongeveer. In een natte “nursery” laten kiemen, uitpoten, ook in het water, veel zon en warmte en tegen de rijpheid kan het land opdrogen. Heel ingenieuze waterhuishouding, en dat spreekt ons Hollanders natuurlijk zeer aan. We zagen het al buiten de bebouwde kom van Manila waar we langs enorme rijstvelden reden, maar in het bergachtige midden van Luzon werd het toegepast met gebruikmaking van de bergbronnen. Door de zgn “proto-maleisiers”, met wie Piet en ik op de foto gingen. Nog niet zo lang geleden stopten ze met koppensnellen.
De dag erna naar Sagada, met het museum van Zuster Basil die er begin vorige eeuw het evangelie bracht, grafgrotten waarbij we enorme spierpijn opliepen omdat ze niet zo gemakkelijk bereikbaar bleken.
Lange rit terug naar het snikhete Manila, volgende dag met nogal wat vertraging naar Palawan gevlogen: het Japanse keizerlijk paar hield de luchthaven bezet. En toen geloofden we onze ogen niet bij aankomst in het “hotel” waar we de laatste vijf dagen zouden verblijven! Geen lounge of de benauwde entrée moest als zodanig dienen, lang zoeken naar iemand die ons wat te drinken kon brengen, het beloofde zwembad bleek een vissenkom, en het ons in het vooruitzicht gestelde “bayview” was alleen te verkrijgen door boven op het dak tegen de muur te kijken waarop daarvan een schildering was gemaakt, waarvoor de inspiratie onmogelijk op dat terras kon zijn opgedaan.
Genoten van de serene stilte in de ondergrondse rivier in het St Paul National Park (waar we om de wachttijd te doden ook een boottochtje door de mangrove maakten waarbij we allerlei fauna tegen kwamen die we bij ons alleen maar in de dierentuin kunnen bewonderen) en zwaar onder de indruk raakten. Wat een eeuwigheid moet het hebben geduurd en wat voor processen moeten zich hebben afgespeeld voordat die gigantische rotsgewelven nu zo indrukwekkend zijn en zoveel publiek trekken. Alles geweldig goed gelogistiekt. Iets minder logisch waren kleding en schoeisel van BJ! In zijn visie althans. Goede foto’s van de binnenkant van de grot hebben we niet kunnen maken: te donker.
Eenmaal terug in ons “hotel” raakten we steeds vastbeslotener om daar geen genoegen mee te nemen. De volgende dag stond er nog islandhopping op het programma maar de twee dagen die we dan nog hier zouden zijn wilden we toch liever met een boekje bij het zwembad doorbrengen. Uitpuffen van alle drukte en voor Pietje diep ademhalen voordat ze zich in haar vrijwilligerswerk zou gaan storten.
Na veel bellen kregen we het akkoord voor cancellation van de laatste drie nachten, en we zijn naar een fijn, rustig gelegen, van mooie tuin en zwembad voorzien hotel verkast. Waar we nu twee dagen niets gaan doen.
Donderdag vlucht naar Manila, waar Bart Jaap en ik overstappen om via Singapore terug te vliegen en Pietje achterblijft om voor de weeskindjes te gaan zorgen, en dan dit blog – dat natuurlijk haar blog is – gaat vervolgen.
Hartelijke/lieve groet aan jullie lezers van Annet