Een warm nest
Door: Pietje
Blijf op de hoogte en volg Pietje
08 Februari 2017 | Filipijnen, Manilla
Nu echt
Lieve allemaal,
Zat er een beetje tegen aan te hikken...niet te weten waar ik zal beginnen: gewoon doen dus!
Het gaat hier zoals ik mij had voorgesteld dat het zou gaan: ik kwam de eerste dag binnen en het was of ik niet was weggeweest. Enkele nieuwe koppies en een paar die ik miste maar dat is alleen maar goed. Hetzelfde ritme van slaap- en etenstijden enz.
Vorige week zaterdagmorgen zaten we even buiten na te praten en ineens vloog iedereen naar het hek: een HELE MOOIE auto parkeerde voor het LTC: waaauw! Er stapte een Philipijns echtpaar uit met 4 kinderen (schat 9 tot 17) met tassen vol: cadeautjes, schalen eten, een beamer ........en ze belden aan. Wat er gezegd werd kwam bij mij niet over maar ze kwamen binnen en de tafel was te klein om alles op te zetten. Deze mevrouw bleek die dag jarig te zijn en zij vertelde zoveel "zegeningen" in haar leven te hebben ontvangen, dat ze er daarom voor koos om op haar verjaardag als verassing bij het TLC op bezoek te komen. Zoals iedereen snapt....het was een groot feest! De echtgenoot heeft filmpjes laten zien: sommigen hadden dat nog nooit gezien en keken ademloos naar alles werd vertoond. Na 2 uur waren ze ook weer weg maar de gedachte om op zo'n manier je verjaardag te vieren.....mooi, heel mooi.
Altijd zijn er ook wel weer leuke dingen: zo werd 1 van de dames 50! We waren uitgenodigd om ALLEMAAL bij haar thuis te komen eten. Met 18 man in een Jeep maar we zijn er gekomen. Reuze gezellig maar wel erg opgepropt en dus warm. Zo gastvrij: een huisje zoals we ze ook wel veel hebben gezien bij de zigeuners in Oekraïne, Roemenië enz. Er werd echt uitgepakt. Grote hilariteit want ze fokte als bijverdienste witten muizen voor de laboratoria en kreeg 12 peso per muis. Dat vonden die kleintjes wel mooi en er eentje in je hand houden ......
Inmiddels ben ik ook lekker met de kleintjes bezig. Het verbaast mij nog steeds dat er zo weinig gedaan wordt zoals puzzeltjes, voorlezen, plaatjes kijken enz. Ze worden tippie toppie verzorgd: ingesmeerd met kokosnootolie, vitamientjes enz. maar een puzzel: dat kwartje valt maar niet. Alles staat keurig hoog boven op een plank waar ze niet eens bij kunnen, nou is dat ook niet veel, maar als het er af komt moet het er ook weer op en daar hebben ze niet altijd zin in.
Zo is Colen van 13 er ook nog steeds: kan nog wel een jaar duren omdat ze 2 broertjes en 1 zusje heeft in de TLC en vier kinderen adopteren wel wat veel is. Heb eerst een paar boekjes gekocht voor haar en nu lezen we iedere dag om de beurt een stukje. Dat sloeg aan. Ook voor haar broertje van 7 gaan we aan de slag om zo veel mogelijk thuis te zijn in de het Engels wanneer ze vertrekken. Vanmiddag heb ik 6 kratten gekocht en boeken en vervolgens deze met puzzels gesorteerd voor welke leeftijd. MET natuurlijk de hoop dat het nu wat gemakkelijker van die plank af komt en de caregivers er ook wat mee doen. De kinderen genieten daar zo van: gezellig samen in een hoekje lezen, puzzelen o.i.d. Vorige week heb ik met een dametje van nog geen 2 jaar 1 uur met een puzzeltje gezeten: zo knap van haar en ze was zo trots dat het houten blokje goed paste: tsja dan zijn het echt de kleine dingen die het doen.
Ik merkte dat Colen de eerste 3 gekochte boekjes overal mee heen sleepte in haar rugzak: ze had kennelijk geen eigen plaatsje waar ze haar spullen op kan ruimen en was bang dat de kleintjes het kapot zouden scheuren. Zij en haar broertje hebben nu allebei een eigen kratje met de naam er op! Kunnen wij ons geen voorstelling van maken dat eigenlijk alles gemeenschappelijk bezit is: "niets is prive"!
Oh ja, kleine anekdote: het boek "Heidi" hebben we gekocht. Zelf heb ik het verslonden.
Gisterenavond heb ik een gezellig etentje gehad met 20 mensen uit India, Canada, US, Duitsland en natuurlijk de Pilipijnen : allemaal hadden ze dit boek gelezen. Dat was dus een extra prikkel voor haar om lekker te gaan lezen. Nu maar hopen dat het zijn vruchten af gaat werpen.
De temperaturen lopen op. Dit jaar voor het eerst dus regen gehad maar dat is een beetje over.
Lot: ik had nog een implantaatje nodig......lijkt je de firma op de foto kundig genoeg of zal ik maar naar Utrecht afreizen?
Zo dat was het weer zo'n beetje. Het ga jullie goed, geniet van de sneeuw en het schaatsen: wat is dat lastig uitleggen aan de locals die niet eens weten wat sneeuw is. Ik vertelde dat onze kippen, als ze dorst hebben, gewoon wat sneeuw pikken en dat dat smelt en dus...........dat was allemaal wel wat ingewikkeld.
xxPP
Lieve allemaal,
Zat er een beetje tegen aan te hikken...niet te weten waar ik zal beginnen: gewoon doen dus!
Het gaat hier zoals ik mij had voorgesteld dat het zou gaan: ik kwam de eerste dag binnen en het was of ik niet was weggeweest. Enkele nieuwe koppies en een paar die ik miste maar dat is alleen maar goed. Hetzelfde ritme van slaap- en etenstijden enz.
Vorige week zaterdagmorgen zaten we even buiten na te praten en ineens vloog iedereen naar het hek: een HELE MOOIE auto parkeerde voor het LTC: waaauw! Er stapte een Philipijns echtpaar uit met 4 kinderen (schat 9 tot 17) met tassen vol: cadeautjes, schalen eten, een beamer ........en ze belden aan. Wat er gezegd werd kwam bij mij niet over maar ze kwamen binnen en de tafel was te klein om alles op te zetten. Deze mevrouw bleek die dag jarig te zijn en zij vertelde zoveel "zegeningen" in haar leven te hebben ontvangen, dat ze er daarom voor koos om op haar verjaardag als verassing bij het TLC op bezoek te komen. Zoals iedereen snapt....het was een groot feest! De echtgenoot heeft filmpjes laten zien: sommigen hadden dat nog nooit gezien en keken ademloos naar alles werd vertoond. Na 2 uur waren ze ook weer weg maar de gedachte om op zo'n manier je verjaardag te vieren.....mooi, heel mooi.
Altijd zijn er ook wel weer leuke dingen: zo werd 1 van de dames 50! We waren uitgenodigd om ALLEMAAL bij haar thuis te komen eten. Met 18 man in een Jeep maar we zijn er gekomen. Reuze gezellig maar wel erg opgepropt en dus warm. Zo gastvrij: een huisje zoals we ze ook wel veel hebben gezien bij de zigeuners in Oekraïne, Roemenië enz. Er werd echt uitgepakt. Grote hilariteit want ze fokte als bijverdienste witten muizen voor de laboratoria en kreeg 12 peso per muis. Dat vonden die kleintjes wel mooi en er eentje in je hand houden ......
Inmiddels ben ik ook lekker met de kleintjes bezig. Het verbaast mij nog steeds dat er zo weinig gedaan wordt zoals puzzeltjes, voorlezen, plaatjes kijken enz. Ze worden tippie toppie verzorgd: ingesmeerd met kokosnootolie, vitamientjes enz. maar een puzzel: dat kwartje valt maar niet. Alles staat keurig hoog boven op een plank waar ze niet eens bij kunnen, nou is dat ook niet veel, maar als het er af komt moet het er ook weer op en daar hebben ze niet altijd zin in.
Zo is Colen van 13 er ook nog steeds: kan nog wel een jaar duren omdat ze 2 broertjes en 1 zusje heeft in de TLC en vier kinderen adopteren wel wat veel is. Heb eerst een paar boekjes gekocht voor haar en nu lezen we iedere dag om de beurt een stukje. Dat sloeg aan. Ook voor haar broertje van 7 gaan we aan de slag om zo veel mogelijk thuis te zijn in de het Engels wanneer ze vertrekken. Vanmiddag heb ik 6 kratten gekocht en boeken en vervolgens deze met puzzels gesorteerd voor welke leeftijd. MET natuurlijk de hoop dat het nu wat gemakkelijker van die plank af komt en de caregivers er ook wat mee doen. De kinderen genieten daar zo van: gezellig samen in een hoekje lezen, puzzelen o.i.d. Vorige week heb ik met een dametje van nog geen 2 jaar 1 uur met een puzzeltje gezeten: zo knap van haar en ze was zo trots dat het houten blokje goed paste: tsja dan zijn het echt de kleine dingen die het doen.
Ik merkte dat Colen de eerste 3 gekochte boekjes overal mee heen sleepte in haar rugzak: ze had kennelijk geen eigen plaatsje waar ze haar spullen op kan ruimen en was bang dat de kleintjes het kapot zouden scheuren. Zij en haar broertje hebben nu allebei een eigen kratje met de naam er op! Kunnen wij ons geen voorstelling van maken dat eigenlijk alles gemeenschappelijk bezit is: "niets is prive"!
Oh ja, kleine anekdote: het boek "Heidi" hebben we gekocht. Zelf heb ik het verslonden.
Gisterenavond heb ik een gezellig etentje gehad met 20 mensen uit India, Canada, US, Duitsland en natuurlijk de Pilipijnen : allemaal hadden ze dit boek gelezen. Dat was dus een extra prikkel voor haar om lekker te gaan lezen. Nu maar hopen dat het zijn vruchten af gaat werpen.
De temperaturen lopen op. Dit jaar voor het eerst dus regen gehad maar dat is een beetje over.
Lot: ik had nog een implantaatje nodig......lijkt je de firma op de foto kundig genoeg of zal ik maar naar Utrecht afreizen?
Zo dat was het weer zo'n beetje. Het ga jullie goed, geniet van de sneeuw en het schaatsen: wat is dat lastig uitleggen aan de locals die niet eens weten wat sneeuw is. Ik vertelde dat onze kippen, als ze dorst hebben, gewoon wat sneeuw pikken en dat dat smelt en dus...........dat was allemaal wel wat ingewikkeld.
xxPP
-
08 Februari 2017 - 11:05
Hansje:
Leuk al die foto's!! -
08 Februari 2017 - 12:08
Loes:
Ik was al zo benieuwd naar je belevenissen, ben blij dat je weer zoveel kunt betekenen voor de kindjes.
Liefs en groetjes, Loes -
08 Februari 2017 - 13:38
Monique:
Wat heerlijk weer de verhalen van Pietje. En gelijk in oplossingen denken. Er zijn geen problemen. Veel liefs van ons. -
08 Februari 2017 - 17:13
Ada:
Hoi Pietje,
wat leuk om te lezen en te puzzelen met die kindjes. Lees je in het Engels? De volgende keer boekjes meenemen uit Nederland of is dit te lastig/zwaar? Heel veel succes en plezier met je goede werk
liefs ada -
08 Februari 2017 - 19:48
Marlon:
Hallo Pietje
Heerlijk om even wat van je te horen. De foto's geven zo'n leuke aanvulling op je verhaal!
Veel liefs -
08 Februari 2017 - 22:21
Jeanne:
Mooi Piet!
Heb een mooie liefdevolle tijd daar xx -
09 Februari 2017 - 08:46
10:
Lieve Pietertje
Wat heb je weer een mooi verslag meid geschreven, dat is toch altijd genieten van jouw schrijfwijze en jouw belevenissen daar.
Pietertje wat ben je toch waardevol. Zoals jij je daar voor de kinderen inzet en dat je ze ook het gevoel geeft om waardevol te zijn. Echt heel mooi om te lezen.
Zal proberen om de paar dagen even een "arbeidsvitamientje" te sturen.
Wens je veel kracht, wijsheid en sterkte toe maar bovenal de "Celtic Blessing".
Liefs
10
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
