Lesgeven
Door: Pietje
Blijf op de hoogte en volg Pietje
05 Februari 2020 | Filipijnen, Manilla
Dag Allemaal,
Tijd voor een update-tje. Zoals Annet op het blog zette … ”alsof je niet bent weggeweest”! Inderdaad zo was het precies goed gezegd: alle spullen liggen nog op de zelfde plaats en dat is erg vertrouwd! Je draait gewoon weer mee.
De laatste keer dat ik hier was waren er 4 siblings waarvan iedereen ze gunde dat ze tegelijkertijd in 1 “forever family” zouden komen: gelukt! De oudste 2 waren al wat ouder en ik heb mij toen erg ingespannen om hun Engels wat op te krikken. Dat was erg leuk om te doen. In een boekenwinkel wat oefenboekjes gekocht …… heel veel samen gelezen en heel veel voorgelezen. Eerst horen en dan spreken zo heb ik geleerd. In Amerika, waar ze nu wonen doen ze het erg goed in hun gezin en op school gaat het top. Ik hoef geen pluim op mijn hoed want het is mogelijk maar een drupje op de gloeiende plaat maar ik was wel heel blij om te horen dat het oefenen een beetje succesvol is geweest. En nu ….. weer 4 uit 1 gezin, alleen wat jonger … 2/4/7/8 jaar. Vorig jaar waren de oudste en de jongste er al: moeder weg en papa in de gevangenis (drugs) waar hij ook niet meer uit komt. Oma kon het niet aan en zo zijn inmiddels de middelste 2 hier ook. En toen …. kwam het idee of ik wederom met de oudste 3 aan de slag wilde gaan. Heeeeeel leuk natuurlijk, dus weer naar de boekwinkel, oefenboekjes (foto) gekocht en oefenen maar. Ze zijn leergierig maar o jee die temperatuur ….. daar word je ook wel slaperig van. We zijn bezig met het alfabet, hoofdletter en kleine letters en in combinatie met voorlezen en praten over wat we hebben gelezen komen we er wel. Sommetjes maken hoort er ook bij. Ieder apart op eigen niveau maar na een ½ uur is de koek op…dus 3 x een half uur. Ze weten dat, als ze hun best hebben gedaan, er een snoepje ligt te wachten en dat krijgen ze hier niet dus dat werkt goed mee. Lastig is het wel om een rustig plekje te vinden maar we zitten nu maar buiten in een hoekje! Heel knus zo saampies, zonder gegil van andere kinderen om je heen. Klaar? Dan met de andere kinderen naar het speeltuintje. Dat zou eens een goede opknapbeurt moeten hebben (foto’s). Denk dat daar zeker 25 jaar al niets meer aan gedaan is: jammer!
Tsja, verder … bij 1 van de kleintjes die ik alleen maar ken met verrotte voortanden zijn er vorige week 4 melktandjes getrokken. Ik had lekkere mangopudding gekocht, speciaal voor haar: lekker zacht. Prompt komt de volgende met pijn: weer naar de tandarts, 1 getrokken (denk dat er altijd wel iets te trekken is want die gebitten zijn verschrikkelijk) en weer pudding voor het slachtoffer en vervolgens kwam haar broertje …. ook pijn. Maar het verhaal ging inmiddels …. sssttt dat als je naar de tandarts gaat je ook pudding krijgt: jaja zo uitgekookt zijn ze ook! Moeilijk inschatten nu wanneer er echt iets is of niet … .
Verder houd ik mij bezig met de ondersteuning van de dames “helpers” in de breedste zin van het woord. Flessen geven, luiers, voeren, spelen, plaatjes kijken, wandelen, kleuren en knuffelen: verzin het maar!
En dan ik is het weekend …. ook wel weer heerlijk om een Netflix-filmpje te kijken en te lezen … of hier en daar wat te bekijken. Zondag jl ben ik na de dienst in Manila naar het museum geweest: fantastisch!
Vanmiddag vertelde ik een van mijn drie “leerlingen” dat ik zo trots op hem was omdat hij zo zijn best deed en het zo goed ging ….. hij keek mij aan en ik zag hem heel rustig zoeken naar woordjes en zei: “me speak a little Englisch”. Dit is toch wel een hele mooie afsluiting van deze update … voor mij in ieder geval wel!
Tot de volgende keer,
XXPP
Tijd voor een update-tje. Zoals Annet op het blog zette … ”alsof je niet bent weggeweest”! Inderdaad zo was het precies goed gezegd: alle spullen liggen nog op de zelfde plaats en dat is erg vertrouwd! Je draait gewoon weer mee.
De laatste keer dat ik hier was waren er 4 siblings waarvan iedereen ze gunde dat ze tegelijkertijd in 1 “forever family” zouden komen: gelukt! De oudste 2 waren al wat ouder en ik heb mij toen erg ingespannen om hun Engels wat op te krikken. Dat was erg leuk om te doen. In een boekenwinkel wat oefenboekjes gekocht …… heel veel samen gelezen en heel veel voorgelezen. Eerst horen en dan spreken zo heb ik geleerd. In Amerika, waar ze nu wonen doen ze het erg goed in hun gezin en op school gaat het top. Ik hoef geen pluim op mijn hoed want het is mogelijk maar een drupje op de gloeiende plaat maar ik was wel heel blij om te horen dat het oefenen een beetje succesvol is geweest. En nu ….. weer 4 uit 1 gezin, alleen wat jonger … 2/4/7/8 jaar. Vorig jaar waren de oudste en de jongste er al: moeder weg en papa in de gevangenis (drugs) waar hij ook niet meer uit komt. Oma kon het niet aan en zo zijn inmiddels de middelste 2 hier ook. En toen …. kwam het idee of ik wederom met de oudste 3 aan de slag wilde gaan. Heeeeeel leuk natuurlijk, dus weer naar de boekwinkel, oefenboekjes (foto) gekocht en oefenen maar. Ze zijn leergierig maar o jee die temperatuur ….. daar word je ook wel slaperig van. We zijn bezig met het alfabet, hoofdletter en kleine letters en in combinatie met voorlezen en praten over wat we hebben gelezen komen we er wel. Sommetjes maken hoort er ook bij. Ieder apart op eigen niveau maar na een ½ uur is de koek op…dus 3 x een half uur. Ze weten dat, als ze hun best hebben gedaan, er een snoepje ligt te wachten en dat krijgen ze hier niet dus dat werkt goed mee. Lastig is het wel om een rustig plekje te vinden maar we zitten nu maar buiten in een hoekje! Heel knus zo saampies, zonder gegil van andere kinderen om je heen. Klaar? Dan met de andere kinderen naar het speeltuintje. Dat zou eens een goede opknapbeurt moeten hebben (foto’s). Denk dat daar zeker 25 jaar al niets meer aan gedaan is: jammer!
Tsja, verder … bij 1 van de kleintjes die ik alleen maar ken met verrotte voortanden zijn er vorige week 4 melktandjes getrokken. Ik had lekkere mangopudding gekocht, speciaal voor haar: lekker zacht. Prompt komt de volgende met pijn: weer naar de tandarts, 1 getrokken (denk dat er altijd wel iets te trekken is want die gebitten zijn verschrikkelijk) en weer pudding voor het slachtoffer en vervolgens kwam haar broertje …. ook pijn. Maar het verhaal ging inmiddels …. sssttt dat als je naar de tandarts gaat je ook pudding krijgt: jaja zo uitgekookt zijn ze ook! Moeilijk inschatten nu wanneer er echt iets is of niet … .
Verder houd ik mij bezig met de ondersteuning van de dames “helpers” in de breedste zin van het woord. Flessen geven, luiers, voeren, spelen, plaatjes kijken, wandelen, kleuren en knuffelen: verzin het maar!
En dan ik is het weekend …. ook wel weer heerlijk om een Netflix-filmpje te kijken en te lezen … of hier en daar wat te bekijken. Zondag jl ben ik na de dienst in Manila naar het museum geweest: fantastisch!
Vanmiddag vertelde ik een van mijn drie “leerlingen” dat ik zo trots op hem was omdat hij zo zijn best deed en het zo goed ging ….. hij keek mij aan en ik zag hem heel rustig zoeken naar woordjes en zei: “me speak a little Englisch”. Dit is toch wel een hele mooie afsluiting van deze update … voor mij in ieder geval wel!
Tot de volgende keer,
XXPP
-
05 Februari 2020 - 14:04
Else:
Wat een leuk verslag (dank!) en wat een goed idee om taalles te geven.
Sterkte met de hitte. -
05 Februari 2020 - 16:35
An Ott:
Hallo Pietje, wat ‘n mooi verhaal. Ik heb er van genoten. Leuke foto van jou en dat kleine jochie. Echt aandoenlijk. Gr.An -
05 Februari 2020 - 18:20
Marlon:
Leuk je verslag. Zo krijgen wij een beeld van hoe je dagen eruit zien.
En wat fijn dat je met je Engelse les de kinderen zoveel mee kunt geven.
Veel sterkte met de warmte. liefs -
06 Februari 2020 - 14:42
Manon:
Hoi Pietje, wat ben je goed bezig, je bent een held. Knap hoe je dat allemaal doet, met die lessen. Dat is toch een vak apart, maar blijkbaar gaat het je natuurlijk af..?
Wat een zielig gedoe met die gebitjes zeg....en wat jammer ook. Hun leven is al moeilijk genoeg....sterkte daar en veel liefs van ons! Xxx -
07 Februari 2020 - 01:06
Marja:
Fantastisch jouw creatieve inzet om met deze kinderen met de basis aan de slag te gaan en indrukwekkend jouw ervaringen te lezen, geïllustreerd met foto's die de omstandigheden verduidelijken. Wat lief zoals het jongetje telt en z'n best doet, samen in beeld!
Fijn zo mee te leven met jouw ervaringen, succes en lfs.m -
09 Februari 2020 - 17:08
Fried:
Pietje, dank voor je aanstekelijke verhalen. Wat zullen ze allemaal blij met je zijn!
Heel veel liefs, Fried -
10 Februari 2020 - 15:22
Heleen:
Lieve Pietje,
Zo zie je maar weer 'Oefening baart kunst' en wat leuk dat ze dat goed oppakken. Ja, Engels is natuurlijk ook heel belangrijk voor ze. Die slimmeriken 'tandje trekken' dat er toch uit zou gaan en iets gezonds krijgen als 'troost'. Leuk hoor. Jij hebt zo langzamerhand zo veel ervaring op dit gebied. Hebben dit weekend een behoorlijke storm gehad maar we waren goed gewaarschuwd. Aan de kust was het wel heftig.Vandaag
een stuk rustiger maar nog wel veel wind. Veel succes en hartelijke groet, Heleen
-
10 Februari 2020 - 22:58
Anne:
Wat een enig verhaal, juf Pietje. Leuk dat je erzovan geniet en het ook resultaat geeft.
Hoe gaan die diensten in Manilla, lijken ze wat op evangelische dienst hier?
We hebben met BJ heerlijk boerenkool gegeten, maar dat zal ie wel verteld hebben.
Hij kwam hier uithuilen omdat hij je zo miste. Ik heb hem een zakdoek en een knuffel gegeven. Vond ie fijn, zou die mee naar bed nemen.
Kreeg ook nog bloemen, prachtige tulpen!!
Sterkte met de Engelse les!
Liefs Anne
Vraag BJ mijn mailadres te veranderen in:
Anne.horjus@gmail.com,
Ik gebruik icloud al lang niet meer. -
11 Februari 2020 - 10:19
Els Van Der Heijden-Offermans:
Hallo Pietje,
Wat gaat de tijd toch snel en hoe vaker je komt hoe meer je wortelt.Wat je zaait kan worden geoogst...
Nog een paar mooie weken en veilige thuiskomst.
De enveloppe voor Hans kun je rustig daarlaten ,mocht de ontmoeting niet lukken.
ALLE GOEDS,LIEFS ELS -
11 Februari 2020 - 10:29
Annet:
Krijg ik ook mangopudding van je? -
11 Februari 2020 - 16:36
Antoinette:
Hoi die Pietje,
Wat zijn het leuke, trieste en emotionele verhalen en wat doe jij het goed!
Heel veel plezier nog daar en de hartelijke groeten van ons. Jan en Antoinette. -
15 Februari 2020 - 14:51
Wout En Janny:
HALLO PIETJE,
wat is er veel te doen in zo n kindertehuis, maar wat is je werk belangrijk, je schrijf dat het een druppel op een gloeiende plaat is maar elke druppel doet mee om de welstand van deze kinderen te verbeteren. we wensen je veel sterkte en levensvreugd bij alles wat je doet en dat er zegen op rusten mag!!! hartelijke groet, Wout en Janny.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
